ଏ ରାତି

ଶୂନ୍ୟତା ଆସି ଦସ୍ତକ ଦିଏ 

ସଞ୍ଜ ନଇଁଲା ପରେ ।

ଶେଫାଳୀ ମହକ ଖେଳି ବୁଲୁଥାଏ 

ଉଲଗ୍ନ ମଳୟ ରେ ।

ରାତ୍ରିର ଶୂନ୍ୟତା କରେ ହୃଦୟଟା

ଧୀରେ ଧୀରେ କଣା ।

ଉଦାସୀନତାର ରାଜ ରାସ୍ତାରେ 

ହୋଇଯାଏ ମୁଁ ବାଟବଣା ।

ଜହ୍ନ ରୋଷଣୀରେ ରାତି ଭରିଯାଏ

ରାତି ଯଉବନୀ ହେଲେ ।

କଡ଼ ଲେଉଟାଏ ସ୍ମୃତି ଅଜଗର

ବିରହ ଡ଼ାଇରୀ ଖୁଲେ ।