ଦୁନିଆ ଆଜି କାନ୍ଦେ

ଲକ ଡାଉନ :ଜୀବନ ଶିକ୍ଷା : କବିତା -7

କରୋନା କହୁଛି ଶୁଣ କୋଭିଡ ଭାଇ,

ସାରା ଦୁନିଆକୁ ତୁହି ଦେଲୁ କନ୍ଦେଇ |

ପଡ଼ିଆ କାନ୍ଦୁଛି ଦେଖ ପିଲା ନ ପାଇ,

ପାର୍କ କାନ୍ଦୁଛି ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳ ପାଇଁ;

ରାସ୍ତା ବି କାନ୍ଦୁଛି ଜନ ଗହଳି ନାହିଁ,

ସାରା ଦୁନିଆକୁ ତୁହି ଦେଲୁ କନ୍ଦେଇ |

ଗାଡ଼ି ଗ୍ୟାରେଜରେ କାନ୍ଦେ ଗଡୁନି ଚକ,

ଭିକାରି କାନ୍ଦେ ମନ୍ଦିର ମିଳୁନି ଭିକ;

ଭକ୍ତ କାନ୍ଦୁଛନ୍ତି ଘରେ ଲୁହ ଗଡ଼େଇ,

ସାରା ଦୁନିଆକୁ ତୁହି ଦେଲୁ କନ୍ଦେଇ |

ବିଦ୍ୟାଳୟ କାନ୍ଦେ ପାଠ ପଢ଼ା ହେଉନି,

ପ୍ରେକ୍ଷାଳୟ କାନ୍ଦେ କେହି ଭଡ଼ା ନେଉନି;

ଚିଡ଼ିଆଖାନାରେ ବାଘ କାନ୍ଦେ ଧକେଇ,

ସାରା ଦୁନିଆକୁ ତୁହି ଦେଲୁ କନ୍ଦେଇ |

ଦୋକାନ କାନ୍ଦି କହୁଛି ବେପାରି ଭାଇ,

କବାଟ ଖୋଲୁନା ଲାଗି ଗଲାଣି ଉଈ;

ହୋଟେଲ କାନ୍ଦୁଛି ଘର ଛାତକୁ ଚାହିଁ,

ସାରା ଦୁନିଆକୁ ତୁହି ଦେଲୁ କନ୍ଦେଇ |

ଉଡ଼ାଜାହାଜ କାନ୍ଦୁଛି ଭାଗ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦି,

ରେଳଗାଡ଼ି କାନ୍ଦେ ନିଜ ଗୋଡ଼କୁ ଛନ୍ଦି |

ବସ ଚାଲୁନି ବୋଲି କାନ୍ଦୁଛି ଶୋଇ,

ସାରା ଦୁନିଆକୁ ତୁହି ଦେଲୁ କନ୍ଦେଇ |

କାରଖାନା କାନ୍ଦି କହେ ଗଲା ମୋ ବଳ,

କଳଙ୍କ ଲାଗି ମେସିନ ହେଲା ଅଚଳ;

ଶ୍ରମିକ କାନ୍ଦନ୍ତି କୋରେଣ୍ଟାଇନ ଯାଇ,

ସାରା ଦୁନିଆକୁ ତୁହି ଦେଲୁ କନ୍ଦେଇ |

ଧର୍ମପୀଠ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ସ୍ଥଳ କାନ୍ଦୁଛି,

ମଲ କାନ୍ଦୁଛି ଜିମ ତାଲା ପଡ଼ିଛି |

ଦେଖାଇ ଦେଲୁ ତୋ' ବଳ ଦେଖା ନ ଦେଇ |

ସାରା ଦୁନିଆକୁ ତୁହି ଦେଲୁ କନ୍ଦେଇ |