ବୋଉ କୁ ଚିଠି . . .

କ'ଣ ମୁଁ ଆଉ ଲେଖିବି ଲୋ ବୋଉ 

ତୁ ମୋତେ ଯାଇଛୁ ଭୁଲି ,

                 ବିବାହ ଦେଇ ତୁ ପର କଲୁ ମୋତେ 

                 ହେଲେ ମନେ ତୁ ପଡୁଛୁ ଖାଲି |

ବିଦାୟ ଦେଇ ତୁ କହିଥିଲୁ ମୋତେ 

ଝିଅ ଦେଖିବୁ ନିଜ ସଂସାର ,

                ମାତ୍ର ଏଠାରେ ବୋଉ ଲୋ ମନେ ପଡୁ ତୁହି 

                ଖୋଜେ ଖାଲି ତୋର କୋଳ |

ମିଛଟା ରେ ସିନା ଓଠରେ ମୋହର 

ଭରିଅଛି ଆଜି ହସ ,

            ଯେବେ ରୋଷେଇ ଘରେ ମୁଁ ତୋ କଥା ଭାବଇ 

                    ମନେ ପଡେ ତୋ ପରସ |

ବିବାହ ଦେଇ ତୁ ବୁଝାଇ କହିଲୁ 

ମା’ ଲୋ ସେଠି ଅଛି ସ୍ଵର୍ଗ ସୁଖ ,

               କିନ୍ତୁ ତୋ ବିନା ବୋଉ ଲୋ 

                  ସ୍ଵର୍ଗରେ ବି ଭରା ନରକ ପରିକା ଦୁଃଖ |

ଏଠି  ସ୍ଵାମୀ ଙ୍କର ରାଗ ଶାଶୁ ଶଶୁର ଙ୍କ ମନ 

ନେଇ ମୁଁ ସଦା ଚଳୁଛି ,

             ହେଲେ କେଜାଣି କେମିତି ଭୁଲ ହୋଇଗଲେ 

                          ମୁଁ ସଦା ବଳି ପଡୁଛି |

ଏତେ ବଡ ମୋତେ କରିଲା ପରେ ତୁ  

କାହିଁ କରିଦେଲୁ ପରଗୋତ୍ରୀ ?

              ସଂସାର ସାଗରେ ଭସାଇ ତୁ ମୋତେ 

                             ଦେଇଅଛୁ ସିନା ଶାସ୍ତି !

ଏ ଦୁନିଆଟା ଏକ ରଂଗମଂଚ ବୋଉ 

ତୁ ମୋତେ ବୁଝାଇ ଥିଲୁ ,

               ମାତ୍ର ସେ ରଂଗମଂଚରେ ଏତେ କଷ୍ଟ ଅଛି 

                             କେବେ ତ କହି ନଥିଲୁ ?

କି ପାପ କରିଥିଲି ମୁଁ ବୋଉ 

ଏମିତି କରିଦେଲୁ ମୋତେ ପର ,

                ଭାଇ କୁ ତ ସଦା ପାଖେ ତୁ ରଖିଲୁ  

                     ହେଲେ ମୋତେ ଦୁରାଇ କାନ୍ଦିଲା   

                                    ନାହିଁ କି ତୋ ଅନ୍ତର ?

ଝିଅ ବୋଲି ବୋଉ ପର କରିଦେଲୁ 

ଏ କି ଥିଲା ତୋର ଅଭିଶାପ ,

                      ଅଭିଶାପ ଯଦି ଦେବାର ଥିଲା ତୋ 

                       ତେବେ ଦେଉଥିଲୁ କାଇଁ ଜନ୍ମ ?

ଜନ୍ମ ଯେବେ ଦେଲୁ ଏନ୍ତୁଡ଼ି ଶାଳରେ 

କାଇଁ  ସେବେ ନ ମାରିଲୁ ;

                      ଜଞ୍ଜାଳ ଜାଲରେ ଛନ୍ଦି ଦେଇ ମୋତେ 

                      ଭାରି ହୀନିମାନ ତୁହି କଲୁ |

ଦୁଃଖ ବୋଲି ବୋଉ ଦୁଇପଦ କଥା 

କହିପାରେନା  ତୋ ଆଗେ ଖୋଲି ,

              କାଳେ ତୁ ଭାବିବୁ ତୋ ଜ୍ଵାଇଁ ଙ୍କୁ ଭୁଲ 

              ତୋ ଝିଅର ଦୁଃଖ ବୁଝନ୍ତି ନାହିଁ ସେ ବୋଲି |

ଜ୍ଵାଇଁ ବୋଲି ତୁ ଯା’ ହାତେ ଦେଲୁ ଲୋ 

ମୋ ଭାଗ୍ୟର ଏ ଡୋରି !

                  ତାଙ୍କୁ ଯଦି ବୋଉ କାଲି ତୁ ନିନ୍ଦିବୁ 

                   କହ ସହିବି ମୁଁ କିପରି ?

ଦୁହିତା ଯେ ଦୁଇ କୂଳକୁ ମୁଁ ହିତା

ଜାଣେ ସଂସାର ର ଇଏ ରୀତି ,

                 ତଥାପି ସବୁ ଜାଣି ସବୁ ଶୁଣିବି ମୁଁ ବୋଉ 

                  ସଦା ଅବୁଝା କାଇଁ ଏମିତି ?

ଅବୁଝା ଝିଅ ତୋ ଏବେ ପାଗେଳୀ ହେଲାଣି 

କେବେ ଶାଶୁ ଙ୍କର ମାନ 

        ଆଉ କେବେ ତୋ ଅଭିମାନ କୁ ସମ୍ଭାଳି ,

                  ସଂସାର ଜୀବନ ଭାରି କଷ୍ଟ ଜାଣୁ  

                  ତା’ ପରେ ବି ତୁ କରୁ ମୋ ସାଥେ କଳି ;

ଆଜି ତୋର ମୋର କହି ବାପା ଭାଗ ବାଣ୍ଟି ଦିଅନ୍ତି 

ଆମ ଏତେ ବର୍ଷର ସମ୍ପର୍କ କୁ ,

           ଭାବ , ସେବେ କେତେ କଷ୍ଟ ହେଉଥିବ ମୋତେ 

                        ଯେବେ ସେ କୁହନ୍ତି 

      “ଝିଅ ଦେଖିବୁ ସିନା ତୁ ତୋ ନିଜ ଘର କୁ’’ |

କାଲି ଯାଏଁ ପରା ଥିଲି ଲୋ ମୁଁ ବୋଉ 

ହୋଇ ତୁମ ଆଖି ର ଦୁଇ ମୁକୁତା ,

               ହଠାତ କେମିତି ଆଜି ମୁଁ ହୋଇଗଲି ପର                       

                  ଏବେ ବାରଣ କରୁଛୁ ଦେବାକୁ

                               ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଭୋଗ ରୁ ଅଧା ;

ମୋ ବିବାହ ପରେ ହୋଇଗଲୁ ସିନା 

ବୋଉ ତୁ ଜଞ୍ଜାଳ ମୁକ୍ତ ,

               ହେଲେ ସବୁ ଦିନ ପାଇଁ ମୋ ସ୍ଵାଧୀନତା ଲୋ 

                ହୋଇଯାଇଛି ସମାପ୍ତ |

ଯେବେ ପଢ଼ିବୁ ତୁ ବୋଉ ମୋର ଏ ଚିଠି ଟି କୁ ଖୋଲି 

ସେବେ ଜାଣେ ଝରିବ ଲୁହ ତୋ ଆଖିରୁ ,

                ଝିଅ ଜନମ ଲୋ ବୋଉ କେତେ ଦହଗଞ୍ଜ

                ତୁ ଜାଣି ଥିବୁ ନିଶ୍ଚେ ମୋ ଆଗରୁ  ?