ଦୁଃଖ

ଗଢିଛ ଦୁନିଆଁ ଦେଇଛ ଦୁଃଖ

ଦେଇଥିବା ଦୁଃଖ ମୋ ପାଇଁ ସୁଖ

କରମ ଫଳ, ଭୁଞ୍ଜେ ମୋହର

ଦୁଃଖକୁ ମଣିବି କାହିଁକି ଦୁଃଖ ।

ଦୁଃଖ ସୁଖ ସବୁ ତୁମରି ଦାନ

ଦେହେ ଯେହ୍ନେ ବାୟୁ ପ୍ରାଣ ଅପାନ

ଛାଡି ହୁଏନା, ଜୀବନୁ ସିନା

ଦୁଃଖ ଦେଉ ଯେତେ ଜୀବନେ ଶୋକ ।

ଦୁଃଖ ବିନା ସୁଖ ବୁଝି ହୁଏନା

ସୁଖେ ଥିଲେ ମନ ପାଦ ଧ୍ୟାୟେନା

ଜୀବ ଅସାର, ବିନାରେ ତୋର

ବଡ କିଏ କହ ଦୁଃଖ ନା ସୁଖ ।

କୁନ୍ତୀ ମାଗିଥିଲେ ଗୋଟିଏ ବର

ଦୁଃଖେ କଟୁ ଥାଉ ଜୀବନ ମୋର

ଦୁଃଖେ ଭାବିବି, ତୋତେ ଡାକିବି

ତୋର ନାମେ ସିନା ବଇରୀ ସୁଖ ।