ଦୁଃଖ ନଦୀ ତୀରେ

ବହେ ଦୁଃଖ ନଈ  ଅଦୃଶ୍ୟେ ଉଜାଣି

   ମିଳେ ନାହିଁ ଥଳକୂଳ

ଅଲଙ୍ଘ୍ୟ ଉତ୍ତାଳ  ସ୍ରୋତ ତା ପ୍ରଖର

  ବେଳୁବେଳ ବିକଟାଳ ।

ବଢେ ଅପ୍ରମିତ  ଦୁଃଖ ଅନ୍ତସ୍ରୋତ

   ଅବାରିତ ଲୁହଧାରେ

ଭାସୁଛି ଜୀବନ  ଅତି ଅସହାୟ

  ବନ୍ୟା ଦୁଃଖ ନଦୀ ତୀରେ ।

ନଦୀର ଉଦ୍ଗମ  ଦିଶେ ଧୂଆଁ ଧୂଆଁ

   ପାହାଡ଼ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ

ସୃଜିଛି ମଣିଷ  ବୁଦ୍ଧି ଅବିବେକ

  ନୁହେଁ ତାହା ପ୍ରାକୃତିକ ।

ମାୟା ମରିଚୀକା  ସୁଖ ପ୍ରହେଳିକା

  ପଛେ ନିତ୍ୟ ସିଏ ଧାଇଁ

ବିନାଶ କରଇ  ବନ ସବୁଜିମା

  ରୋଗକୁ ଔଷଧ ନାହିଁ ।

ଦୂଷିତ କୂପିତ  ଜଳ ସ୍ଥଳ ବାୟୁ

  ସଙ୍କଟରେ ପରିବେଶ

ଡାକେ ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି  ଜୀବନ ସୁନ୍ଦର

  ବିଶ୍ୱାସେ ଭରିଛି ବିଷ ।

ଦୁଃଖ ନଦୀ ତୀରେ  ଉତ୍କଟ କରାଳ

  ଗ୍ରାସେ ରାହୁକେତୁ କାଳ

ବିଚରା ମଣିଷ  ଦୁଃଖର କାରଣ

   ନିନ୍ଦୁଛି ନିଜ କପାଳ ।

ଉଦ୍ଭାସ କିରଣ  ଉଦୟ ଅରୁଣ

  ଆଶାତରୀ ଦିଅ ଫେଇ

ବିତୁ ଦୁଃଖ ଦିନ  ନୀଳାଚଳ ନାଥ

   ନୀଳଚକ୍ର ବାନା ଚାହିଁ ।