ଦୁଃ... ସ୍ୱପ୍ନ ମୋ ଅତୀତର

   ଶୁଣ ରେ ପିଲାଏ  ମନ ଦେଇ ଶୁଣ

   ଛବି ବହି ପଢ଼ି ଯାଣ

   ଓଡ଼ିଶା ମୂଲକେ ଥିଲା ମୋର ନାଆଁ

   କିଏ କରିଲା ହରଣ ।

   ପିଲା ମାନେ ଛବି ବହି ପଢ଼ୁ ଥିଲେ

   ଚାଲ ଯିବା ଚାନ୍ଦବାଲି

   ଚାନ୍ଦବାଲି ମୁଁ ଯେ ଛୋଟିଆ ବନ୍ଦର

   ଅତି ସୁନ୍ଦର ମୁଁ ଥିଲି ।

   ଓଡ଼ିଶା ମୂଲକେ ଥିଲା ମୋର ନାଆଁ

   ଭୂଲି ଗଲା ଏ ଦୁନିଆଁ

   ଚାନ୍ଦବାଲି  ଚାନ୍ଦ ପରି ହସୁ ଥିଲି

   ସୁନ୍ଦୁରିଆ ମୋର ନାଆଁ ।

   ଅତୀତ ରେ କେତେ ଘଟଣା ଘଟିଲା

   ମୋ କୋଳୁ କିଏ ହାରିଲା

   ସାତ ସମୁଦ୍ର ର ତେର ନଈ ପାରେ

   ବଣିଜ  ବେପାର  ଗଲା ।

   ଭେଳା ଭେଳା କେତେ ଜାହାଜ ଆସଇ

   ଦରିଆ ଆର ପାରି ରୁ

   ବମ୍ବେ ଦିଲ୍ଲୀ ପୁଣି କଲିକତା ଠାରୁ

   ଆସି ଦେଶ ବିଦେଶ ରୁ ।

   ମାଳ ମାଳ ନାଆ ନଉକା ଲଗାଇ

   ବଣିଜ  ବେପାର ପାଇଁ

   ସେ ବେଳର କଥା ମଣିଷ ପଶୋରେ

   ମୋ କୋଳୁ ଗଲା ଉଭେଇ ।

   ବ୍ରିଟିଶ୍ ଅମଳେ ମୋ ସଂକେତ ମାନ

   ପଡ଼ି ହୁଏ ଅର୍ଦ୍ଧ ଭଗ୍ନ

   ପ୍ରଥମ ରେ ଥିଲି ମୁଁ ଏଠି ବିଖ୍ୟାତ

   ନାହିଁ ଆଉ ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣ ।

   କେନ୍ଦ୍ରାପଡ଼ା ଜିଲ୍ଲା ସେ ରାଜ ନଗର

   ଜଙ୍ଗଲ ରେ ପରିପୂର୍ଣ

   ନଦୀ ନାଳ ଘେରା ସେ ହେନ୍ତାଳ ବଣ

   ଅଟେ ଅଭୟା ଅରଣ୍ୟ ।

   ମାନ୍ୟତା ପାଇଲା ଜାତୀୟ ଉଦ୍ୟାନ

   ଭିତର କନିକା  ଜାଣ

   ଗହୀର ମଥା କୁ ଆସନ୍ତି  କଇଁଛ

   ଫେରାଅ ମୋ କୀର୍ତ୍ତି ମାନ ।

   ବୈତରଣୀ କୂଳେ ମୁହିଁ ବିଦ୍ୟ ମାନ

   ଥିଲା ମୋହରି ସମ୍ମାନ

   ଭିତର କନିକା ଅଭୟା  ଅରଣ୍ୟ

   ମୋ ଠୁଁ ଯାଏ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ।

   ଅତୀତ ରେ ଥିଲି ମୁଁ ଭାରି ସୁନ୍ଦର

   ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ବନ୍ଦର

   ଫେରାଇ ଦିଅ ମୋ ପୂର୍ବ ଗଉରବ

   କହିବି କାହା ଆଗର ।