ଦିବ୍ୟ ଭାବନା

 

ମୃତପ୍ରାୟ ଏବେ ଦିଵ୍ୟଭାବନା

ଦିବ୍ୟ ଇଛା ଗଲା କାହିଁ

ଶାନ୍ତି ଅହିଂସାର ପଥ ଭୂଲିଗଲା

ଦିବ୍ୟତା ପାଶୋରି ଦେଇ ।

ଦିବ୍ୟଭାଵନା ଦିବ୍ୟଚେତନା

ସେହି ତ ମଣିଷପଣିଆ

ହିଂସା ଅସୂୟାରେ ଭରିଛି ସେ ପୂରା

ନାହିଁ ତା'ର ମାନବିକତା ।

ନାରୀ ପାଇଁ ନାହିଁ ସ୍ପର୍ଶକାତୟତା

କରିପାରେ ପୁଣି ଶିଶୁଧର୍ଷଣ

ଅତ୍ୟାଚାର ଵଢି କରେ ଭ୍ରୁଣହତ୍ୟା

ହେବ କି ଆଉ ଅମିୟଵର୍ଷଣ ।

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ମୈତ୍ରୀ ଏକତା ତା ମନୁ

କେବେଠୁ ଗଲାଣି ଉଭେଇ

ଦିବ୍ୟତା ର ଭାଵ ଖାଲି ଲୋଡା ପ୍ରଭୁ

ଆଉ ଭାଵ ଲୋଡା ନାହିଁ ।

ନୈସର୍ଗିକ ଚେତନା ମାନବ ଭାବନା

ଏକତ୍ରିତ ହେଵ ଯେବେ

ଆଶା କଳ୍ପବଟ ପାଇବ ପ୍ରେରଣା

ମନବାଞ୍ଛା ପୂର୍ଣ୍ଣ ତେବେ ।

ମନୁଷ୍ୟ ଜୀବନ ହୁଏ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ

ଦିବ୍ୟ ଭାବନା ଗଲାଣି କାହିଁ

ମଧୁର ଭାବନା ଗଲା ଜଗନ୍ନାଥ

ଦିବ୍ୟ ଚେତନା ନା ନାହିଁ ।

ଭୂମିଠାରୁ ଭୂମା ଦିବ୍ୟ ଦରଶନ

ପ୍ରଭୁ ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁ

ସ୍ନେହପ୍ରୀତି ମୈତ୍ରୀର ହୋଇଵ ମିଳନ

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଚିନ୍ତନ ଵହି ।