ଧୂଆଁ ଆଉ ଧୂଆଁ

ମାଟିରୁ ଆକାଶ ଗାଁ ଠୁ ସହର

ଓଠରୁ ଶ୍ୱାସତନ୍ତ୍ର ଆଉ ଆଖିରୁ ହୃତ୍ ପିଣ୍ଡ 

ଚାରିଆଡେ ବିସ୍ତୃତ କେବଳ ଧୂଆଁ ଆଉ ଧୂଆଁ

ସବୁଜାଣି ଶୁଣି କେଜାଣି କାହିଁକି

ମଣିଷ ନିଜେ ହି ଁ ନିଜ ପାଇ ଁତିଆରୁଛି 

 ମୃତ୍ୟୁର ମାୟିକ ପଥ ନୂଆ ନୂଆ ଁ

ସବୁଜ ଶ୍ୟାମଳ ଧରଣୀ ଆଜି

ବୈଧବ୍ଯ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସହେ

ନଭଶ୍ଚୁମ୍ଭୀ ଉଦ୍ୟୋଗ ଆଉ

ସଭ୍ୟତାର ସଡକରେ ବିକାଶ ରାକ୍ଷସ

କଳା ମଚ ମଚ ଧୂଆଁକୁ ଓକାରି

ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ ଖାଲି କରେ ।

ଅଷ୍ଟମ ଶ୍ରେଣୀର ମହାଜନ ପୁଅ

ମୁଣ୍ଡଟେକି ଦେଇ ମିଛ ଅହମିକା ସବୁ

ନାସାବାଟ ଦେଇ ଧୂଆଁ କୁଣ୍ଡଲୀ ରେ ଛାଡେ

ଭିତରେ ଭିତରେ ଫୁସ୍ ଫୁସ୍ ଟା ପଛେ

ଜଳିପୋଡି ନଷ୍ଟ ହୁଏ ।

ସଂପର୍କ ସବୁ ଏବେ ସନ୍ଦେହ ଧୂଆଁ ରେ

ନିତି ନିତି  କରେ ସ୍ନାନ 

ଅଜାଣା ରୋଗ ଏ ଭାରି ମହାମାରୀ 

ହୃହୟୁ ହୃଦୟ ହୁଏ ସଂକ୍ରମିତ ।