ଧର୍ମପତ୍ନୀ

                     

ତୁମ ଆଗରୁ ନଥିଲେ କେହି      

ତୁମ ପରେ ଆସିବେନି କେହି।    

ତୁମେ ହିଁ ମୋର ମୁଁ ହି ତୁମର

ବଞ୍ଚିଥିବି ସାଥି ମରିବା ଯାଏ ମୁଁ

ତୁମରି ଶଙ୍ଖ ସିନ୍ଦୁରକୁ ନାଇ ।

ବାପା ମାର ମୁଁ ସୁନା ଝିଅ ଥିଲି

ଭାଇ ର ଥିଲି ମୁ ଗ୍ଲେହି

ବାପଘର ସୁଖ ସେ ଦିନୁ ଭୁଲିଛି

ଯେଉଁ ଦିନ ବିବାହ କଲି ।

ତୁମେ ମୋର ପତି ମୁଁ ତୁମ ପତ୍ନୀ

ସାତ ଜନମର ସାଥି

ଏ ସଂସାର ସାଗରେ ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ

କଟୁ ଆମ ଦିନ ରାତି ।

ନିଇତି ସଞ୍ଜରେ ତୁମରି ଦୁଆରେ

ସନ୍ଧ୍ୟା ବତୀଟିଏ ଜାଳି

ତୁମରି ବାଟକୁ ଚାହିଁ ରହିଥିବି

ରାତ୍ରି ଉପବାସ କରି ।

ଭାବରେ ହେଉକି ଅଭାବେ ହେଉ

ତୁମ ସହ ଭାବ ଅତୁଟ ରହୁ

ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କର ପ୍ରେମର ଗଜଲ

ସବୁ ଦିନ ପାଇଁ ଏ ଦୁନିଆ ଗାଉ ।

ଏତିକି ଆଳି ମୋ ରଖିବ ଧନ

କୋକେଇ କୁ ମୋର କାନ୍ଧରେ ନେବ

ଆଉ କିଛି ମୋତେ ଦିଅ ବା ନ ଦିଅ

ଅଳତା ସିନ୍ଦୁର ପିନ୍ଧେଇ ଦେବ ।

ତୁମେ ମୋର ଅଛ ତୁମେ ହିଁ ରହିବ

ଭାଗ୍ୟ ରେଖା ହୋଇ ମୋର

ଏ ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନ ବାନ୍ଧି ହୋଇଗଲା

ହୃଦୟର ହୋଇ ଡୋର ।।