ଧାରା ଶ୍ରାବଣ

ଘଡଘଡ଼ି ନିନାଦ ବିଜୁଳି ଚମକ ଥରାଇ ଦିଏ ମୋ

ବୟସ୍କ ହାଡ଼ୁଆ ଛାତି, ଭାବି ଚାଲେ ମୁଁ ତ ଆଜି

କରି ଆବଦ୍ଧ ସେହି ହାଡୁଆ ପିଞ୍ଜରା ଛାତିରେ

ସେଇ ସୁନେଲି ଅତୀତର ମଧୁର ସ୍ମୃତି l

ମନେ ପଡ଼େ ପୁରୁଣା କୋରାପୁଟର ସେଇ

ସଙ୍ଗୀତ ଝରଣାର ଆଉ ଜୀବପକ୍ଷୀ ମୁଖରିତ

ସେଇ ମନୋରମ ବନାନୀ,

ଯେବେ ଥିଲି ମୁଁ ସେଠି ଜଣେ କିଶୋର ଚପଳ

ମତି ଶିକ୍ଷାନବିଶପିଉଥିଲି ସେବେ ମିର୍ମଳ 

ଝରଣାର ପାଣି l

ପାର୍ବତ୍ୟମାଳା ପିନ୍ଧି ସେଇ ପ୍ରକୃତି ରାଣୀ

କଳା ମେଘ ଘରଣୀ ,ତୋଷୁଥିଲା ମୋ ମନ

ମିଶାଇ ନିଜକୁ ସାଥେ ପର୍ବତଛୁଆଁ ସେଇ

ବରଷା ରାଣୀ l

କଳା ଧଳା ବାଦଲ ଭାସମାନ ସଦା

ଆକାଶେ ଅତି ମନ ଛୁଆଁ,

ତରୁଣ ମନପ୍ରାଣକୁ କରୁଥିଲା କରି

ଚାଲିଥିଲା ଯଥା ଅଫିମ

କିମିଆ l

ବ୍ରାହ୍ଷଣୀ ବେଙ୍ଗଟିଏ ଥରେ ଡେଇଁ ପଶିଥିଲା

ଆମ ଅଗଣାରେ, କଟର କଟର ଆୱାଜ

କରି ଖୋଜୁଥିଲା ବେଙ୍ଗୁଲିକୁ ଶୃଙ୍ଗାରେ l

ନଥିଲା ମୋ ମନେ ବିକାର ଜମାରୁ ସେଦିନ,

ଦେଇଥିଲି ଫୋପାଡ଼ି ତାକୁ ଆମର ପୋଖରୀ

ମଝିକୁ ନଥିଲା ମୋ ବିକଳ ମନ l

ମୁଷଳଧାରା ବରଷା ଛୁଟାଇ ଥିଲା ବନ୍ୟାର

ସୁଅ ଆମ ଦୁଆରେ, କେରାଣ୍ଡି ଶେଉଳ ଆସି

ଭାସି ଭାସି ପଶିଲେ ଧସାଇ ଆମ ଚୁଲି

ଭିତରେ l

ଆମ ବାଡ଼ି ପଛେ ଥିଲା ବୁଦୁ ବୁଦୁକିଆ ବଣ ଆଉ

ବରଷା ପାଣିର ମେଳ,ଡାହୁକ କୁମ୍ଭାଟୁଆ ପାଣି

କୁଆ ରହିଥିଲେ ଜମାଇ ସେମାନଙ୍କ ଡେରା ନକରି

କଳିଗୋଳ l

ମୋତିଆଲମା ଠାକୁରାଣୀ ମନ୍ଦିର କୁ ଘେରି ଥିଲା ଏକ

ବିରାଟ ପ୍ରାଚୀର, ଦରଶନ ପରେ ବୁଲୁଥିଲି

ମନ୍ଦିର ପ୍ରାଙ୍ଗଣେ ଦେଖି ଦେଖି ଶୋଭା ଦୂର ବାଦଲ

ଘେରା ନୀଳ ପାହାଡ଼ର l

ଭିଜି ଭିଜି ବରଷାରେ ଭାଲୁ ଖାଇ ଚାଲି ଥିଲା

ମହୁଲି ଫୁଲ ଗଛ ତଳୁ,ମାର୍କଟ ବାପୁଡ଼ା ଖେଁ ଖାଁ

ସ୍ଵରେ କରୁଥିଲା ସତର୍କ ମହୁଲି ଫୁଲକୁ ନକରି

ଚଳୁ l

ସେଇ ଆମର କୋରାପୁଟ ସଦର ବରଷା ଋତୁର

ଧାରୋହର ସନ୍ତକ, ଆଠ କାଳି ବାରମାସ

ଧୁମ୍ ଧାମ୍ ବରଷାର ଉଛୁଳା ବିନ୍ଦୁ ଗାଲେ ମୋ

ପଡ଼ି ଦେଉଥିଲା ଚାପୁଡ଼ା ଟିକକ l

ଚକ ମକ ବିଜୁଳି କନ୍ୟା ବାଦଲ ବେଦୀରେ ବସି

ହଉଥିଲା ବାହା, ବଜାଉଥିଲେ ଇନ୍ଦ୍ରଘଡ଼

ଘଡ଼ି ଢୋଲ ଧରି ତାଳେ ତାଳେ ପବନର ରାହା l

ଭସାଇ ଦେଇଥିଲି ସେଦିନ ଏକ କାଗଜଡଙ୍ଗା ଥାପି ତା

ଉପରେ ରଙ୍ଗିଲା କାଗଜ ମାସ୍ତୁଲ ଠେଙ୍ଗା ଗୁନ୍ଦ

ଅଠାରେ, ଦୋହଲି ଦୋହଲି

କେନାଲ ସୁଅରେ ଭସାଇ  ମୋ ମନକୁ ବଡ଼ 

ଉଚ୍ଚାଟ ଢେଉରେ l

ବରଷା ଟିକିଏ ଯାଇଥିଲା ଛାଡ଼ି ଝାଡୁଥିଲା କୁଣ୍ଡା

ମାତର, ବଣୁଆ ପାରା ମୁଣ୍ଡେ ପଡ଼ି

ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ପିନ୍ଧାଇ ଦେଇ

ଚାଲିଥିଲା ମୁକ୍ତା ଅଳଙ୍କାର l

ଘୁମୁରି ଘୁମୁରି ଖୁମ୍ପି ଚାଲି ଥିଲେ ମୁଁ ଦେଇଥିବା ଧାନ

କେଣ୍ଡାକୁ ମୁନିଆଁ ଥଣ୍ଟେ, ଅଗଣାରେ ଦଳବାନ୍ଧି

ପାରାଏ ଚାଲୁଥିଲେ ରଜା ଚାଲି ଫୁଲାଇ ଗଳାକୁ

ଆଣ୍ଟେ l

ପିଲାଦିନ ବର୍ଷାଗାଧୁଆ କଥା ଏବେ ଦିଏ ବି ମୋ 

ମନକୁ ଘାରି, ନଦେଇ ଫୁରୁସତ ଜମା

ମନପଞ୍ଜୁରୀକୁ ଗୋଟାକ ପରେ ଗୋଟାଏ ଅଭୁଲା

ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତିକୁ ଛାଡ଼ି l

ଯଦି ମୁଁ ଯାନ୍ତି ଉଡ଼ି ପବନ ସାଥେ ଛୁଇଁ ବାକୁ କଳା

ମୁଚୁ ମୁଚୁ ବିଜୁଳି ଝଟକା ଧରୁଆ ଉଡ଼ାଣ ଆକାଶ

ବିମାନ, ଚାଲି ଯାନ୍ତି ଉଡ଼ି ତାପୃଷ୍ଠେ

ବସି ବୈକୁଣ୍ଠ ଭୁବନ ଭେଟି

ବାକୁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନାରାୟଣ ଆଉ

ସୁଦରଶନ l

କରନ୍ତି ହାତ ଯୋଡ଼ି ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବାକୁ ମତେ ପୁଣି ଶିଶୁ

ଟିଏ ବସୁମାତା କୋଳେ ନେଳିଆ ଆକାଶ ଚାନ୍ଦୁଆ

ତଳେ, ଭସେଇ ଦିଅନ୍ତିପୁଣି ମୁହିଁ

ସଗରବେ ତାଳି ମାରି ସୁନେଲି କାଗଜ ତିଆରି

ଛାତଡଙ୍ଗା ଠିଆ ହେଇ ପାହାଡ଼ୀ ଝରଣା କୂଳେ l