ଦେହ ଓ ଦେହୀ

ପଞ୍ଚଭୂତ ମାଟି ଜଳ ଅନଳ

ବାୟୁ ଆକାଶ ।

ମନ ବୁଦ୍ଧି ଅହଂକାର ଅଷ୍ଟଧା

ପ୍ରକୃତି ବଶ ।

ଜାତ ହେଲା ଦେହ ଏହାକୁ

ସବୁ କରି ଆଶ୍ରୟ ।

ପୁରୁଷ ପ୍ରକୃତି ସଂଯୋଗେ

ଜାତ ହୁଅଇ ଦେହ ।

ମାଟି ଘଟ ସମ ଏ ଦେହ

ଯେବେ ବିନାଶ ହେବ ।

ପ୍ରକୃତି ଆସିଛି ଯେଉଁଠୁ

ତହିଁ ଲୀନ ହୋଇବ ।

ଦେହୀ ନୁହେଁ ଦେହ ସନ୍ଦେହ

ଏଥି ନକର କେହି ।

ଅବଧ୍ୟ ଦେହୀ ଏକ ଦେହୁ

ଆନ ଦେହକୁ ଯାଇ ।

ନିବାସ କରଇ ତହିଁରେ

ସ୍ମୃତି ନଥାଏ ତାର ।

ଅଛେଦ୍ୟ ଅଗ୍ନି ନଦହଇ

ନବୁଡଇ ଜଳର ।

ପବନ ନଶୋଷେ ନିତ୍ଯ ସେ

ସ୍ଥାଣୁ ସର୍ବର୍ତ୍ର ଗତି ।

ଅଚଳ ସନାତନ ଦେହୀ

କେବେ ଦେହେ ତା ସ୍ଥିତି ।

ଦେହ ନୁହେଁ ଦେହୀ ଦେହଟି

ଅଟଇ ଏ ଣରୀର ।

ଜୀବାତ୍ମାକୁ ଦେହୀ ବୋଲନ୍ତି

ସେ ଜୀବାତ୍ମା ଅମର ୲