ଦେବଦାସୀ

ଦେବଦାସୀଟିଏ କରିଦେ କାଳିଆ

    ନାଚୁ ଥିବି ତୋ ଆଗରେ 

ତୋ ନାଚ ମଣ୍ଡପେ ନାଚିବି କାଳିଆ

    ଦେଖିଥିବୁ ଆନନ୍ଦରେ ।

ପାଦରେ ଘୁଙ୍ଗୁର ରହି ଥିବ ମୋର 

ମୋ ନାଚ ଦେଖିବୁ ହୋଇ ତୁ ବିଭୋର

   ପାହି ଯିବ ରାତି ତୋର ।

ଭାବ ଥିବ ତୋର ମୋର ।

ଶିଖେଇବୁ ନାଚ ତୁରେ କାଳିଆ

   ତୋର ମନ ପସନ୍ଦର

ସୁର ତାଳ ଲୟ ସବୁ ଶିଖେଇବୁ

    ଯେମିତି ନ ହେବୁ ଦୂର ।

ସଙ୍ଗୀତର ସୁରେ ସୁରେ ପାଦ ମୋର

    ଥିବ ତାର ଭାବ ଭଙ୍ଗୀ

ଏକ ଲୟେ ତୁହି ଦେଖିବୁ କାଳିଆ

    ନିଦ ତୋର ଯିବ ଭାଙ୍ଗି ।

ଆଖିରେ ଭରିବୁ ମାଦକ ଚାହାଣୀ

ବେଶଭୂଷା ସାଥେ ଭାବ ଭଙ୍ଗୀ ଠାଣି

    ଝରୁ ଥିବ ପ୍ରୀତି ଝର

ନ ଥିବ ପଲକ ତୋର ।

ଆବଶ ଲାଗିଲେ ମୋର ଦୁଇ ପାଦ 

      ଥକିରେ ଯିବିନି ମୁହିଁ 

ନାଚି ନାଚି ଯଦି ପଡି ଯିବି କେବେ

    ଆସି ଧରି ନେବୁ ତୁହି ।

ଦେଖୁ ଥିବି ମୁହି ତୋ କଳା ବଦନ

    ତୋ ବାହୁ ବନ୍ଧନେ ଥାଇ

ବୋହି ଯାଉଥିବ ଆଖି ଲୁହ ମୋର

    ଅପଲକେ ଥିବି ଚାହିଁ ।

ଖୁସି ହେଇ ଖସି ତୋ ବାହୁରୁ ଆସି

ଆଗ ଅପେକ୍ଷା ମୁଁ ନାଚିବିରେ ବେଶୀ

   ସୁର ଗୀତ ଗୋବିନ୍ଦର ।

ଅଧରରେ ହସ ତୋର ।

ରୁଣୁ ଝୁଣୁ ଶବ୍ଦ ପାଦର ଘୁଙ୍ଗୁରେ

    ମନ ତୋର ମୋହୁ ଥିବି 

ରାଧା ରାଣୀ ସିନା ହେଇ ପାରିବିନି

    ଦେବଦାସୀଟିଏ ହେବି ।

 କାନ ଶୁଣୁଥିବ ତୋ ବଇଁଶୀ ସୁର

    ସେ ସୁରେ ବିଭୋର ହେବି

ନିଜେ ହଜି ଯାଇ ତୋତେ ହଜେଇବି

    ରାତି ତୋ ପୁହାଇ ଦେବି ।    

ସାରା ରାତି ଜଗା ହୋଇ ଉଜାଗର

ତୋ ପାଖରେ ରାତି ପାହି ଯିବ ମୋର

    ନାଚୁଥିବି ନିରନ୍ତର ।

ଓଠେ ହସ ଥିବ ତୋର ।

ଗୀତ ଗୋବିନ୍ଦ ମୁଁ ଗାଇ ନାଚୁ ଥିବି

    ସୁର ଏକା ଥିବ ତୋର

ତୋତେ ଦେଖି ଦେଖି ନାଚି ବି କାଳିଆ

     ଦୁଃଖ ଭୁଲି ଯିବି ମୋର ।

ଲାଗୁ ତୁ ନିଜର ଅତି ଆପଣାର

     ଖୋଲି କହି ଦେଲି ତୋତେ

ଦୋଷ ମୋର ଧରିବୁନି ତୁ କାଳିଆ

    ଦୂରେଇ ଦେବୁନି ମୋତେ ।

ଯିଏ ଯାହା ଭାବୁ ମୋର କିବା ଯାଏ

ନିଜଠୁ ଅଧିକ ତୋତେ ଭଲ ପାଏ

   ମୋ ପାଖୁ ହେବୁନି ଦୂର

 ସାଥି ତୁ ଯୁଗ ଯୁଗର ।