ଚନ୍ଦ୍ରମା

ସୁରୁଜ ଆଲୋକେ ଆଲୋକିତ

ହୋଇ ସ୍ନିଗ୍ଧ ଶୀତଳ ସୁଧା ।

ଢାଳୁଛ ଚନ୍ଦ୍ରମା ସଦା ସରବଦା

ତୃପ୍ତ ହୁଏ ବସୁଧା । ୧।

ଅମୃତ କଣା ଢାଳି ଦେଉଅଛ

ବନସ୍ପତି ଉପରେ ।

ପୁଷ୍ଟ ହୋଇ ସେ ତୁଷ୍ଟ ହୋଇ ସେ

ଔଷଧ ରୂପ ଧରେ ।୨।

ଔଷଧ ନାମ ବହିଛ ଚନ୍ଦ୍ରମା

ମୁଖର ଉପମା ତୁମେ ।

ପ୍ରିୟ ପ୍ରିୟା ଭାବ ରାଗ ଅନୁରାଗ

ଦେଉଛ ଆମ ମରମେ ।୩।

ଜାତ ହେଲ ତୁମେ ହରିଙ୍କ ମନରୁ

ଆମରି ମାନସେ ରହି ।

ମନର କାରକ ସନାତନ ଧର୍ମ

ତୁମକୁ ସଦା କହଇ ।୪।

ତୁମରି କୌମୁଦୀ ଲଭି କୁମୁଦିନୀ

ପ୍ରମୋଦରେ ଉଲ୍ଲସିତ ।

ପାଇବା ପାଇଁକି ତୁମରି ପରଶ

ହୋଇଥାଏ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ।୫।

ସକଳ ଧବଳ କୁସୁମ ବିକଚ

ତୁମରି କିରଣ ପାଇ ।

ଚକୋର ଚକୋରୀ ହରଷିତ

ମତି ତୁମରି ଭାବକୁ ବହି। ୬।

କ୍ଷୀରାବ୍ଧିତନୟା ଭ୍ରାତା ଚନ୍ଦ୍ରମା

ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର ମଉଳି ।

ଦେବତା ପିତର ପ୍ରୀତିଦାତା ତୁମେ

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଗ୍ରହ ତୁମେ ବଳୀ ।୭।

ପ୍ରୀତି ତୁମ ପାଶେ ଥିଲେ କୃଷ୍ଣେ

ଶୁକ୍ଳେ କ୍ଷୟ ବୃଦ୍ଧି ଯେଉଁପରି ।

ହୁଅଇ ତୁମର , ଶତ୍ରୁକ୍ଷୟ ଆତ୍ମ-

ବୃଦ୍ଧି ହୁଅଇ ଆମରି ।୮।

ରାହୁ କେତୁ ଗ୍ରସ୍ତ ହୁଅ କେତେବେଳେ

ଆମକୁ ଚେତାଇ ଦେଇ ।

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଆସେ ଜୀବନରେ ସଦା

କିଛି ବି ସ୍ଥିର ନୁହଇ ।୯।

ସୁଖ ପରେ ଦୁଃଖ ଦୁଃଖ ପରେ ସୁଖ

ଆସିବ ଏ ଜୀବନରେ ।

ଚନ୍ଦ୍ରମା ତୁମ ଅମୃତ ଧାରା

ବରଷୁ ଥାଉ ଧରାରେ ।୧୦।