ବିଶ୍ୱ ସ୍ମିତହାସ୍ୟ ଦିବସ

ଦୁଃଖ ଆସିବ କେତେବେଳେ, ସେ 

କଥାକୁ କିଏ ଜାଣିଅଛି

ଦୁଃଖ ସମୟ ସରି ଗଲା ପରେ ତ

ସୁଖର ସପନ ଦେଖୁଛି |୧|

ସମୟ ତ ଅଟଇ ବଳବାନ ତଥାପି 

ଗଢିଥାଉ ତ ସପନ

ସେ ମଣିଷ ହୋଇଥାଇ ପାରେ ଗରିବ 

ଅବା ଧନବାନ |୨|

ପ୍ରତ୍ୟେକ ମନୁଷ୍ୟ ଭିତରେ ଲୁଚି ରହି 

ଅଛି ଏକ ସ୍ୱାଭିମାନ

ସେ ସ୍ୱାଭିମାନ ହରାଇଲେ ମଣିଷ ପରା

 ସାଜେ ଏକ ସଇତାନ |୩|

ସଫା ଚାନ୍ଦିନୀ ଆଲୋକରେ, ଏକ 

ସୁନାରୂପୀ ନନ୍ଦିନୀର

ସୁନ୍ଦର ଲାଗେ ତା ରୂପ ଛାଇ ଆଲୁଅ

ର ରୋଷଣୀ ଭିତର |୪|

ମିଠା ମିଠା ସ୍ପର୍ଶେ ପ୍ରୀତି ରସାମୃତ 

ଟିକେ ଚଖେଇବା ମନ

ଚାହିଁଥାଏ କିଏ କାନେ କହିବ ତା' 

ହୃଦ ସାଇତା ଭାଷା ଜାଣ |୫|

କେଉଁ ପକ୍ଷୀ ଉଡେ କେତେ ଦୂର, ତାହା

 ତ ଅନ୍ତର୍ନୀହିତ ଗୁଣ

ହୁଅ ତୁମେ ଯେତେ ଚାଲାକ, ସେ ପ୍ରତିଭା 

ଅଗୋଚର ଜାଣ |୬|

ଭରିଥାଏ ସ୍ୱାଭିମାନ ଯାର, ରହେ ସଂସ୍କାର 

ଲଜ୍ଜ୍ୟା ଶାଳୀନତା 

ତା ଆଚାର ହୁଏ ଶାଣିତ, ତା ବ୍ୟବହାରରେ 

ମିଳେ ମାଦକତା |୭|

ସମୟ କେବେ ବଦଳି ଯାଏନା, ବଦଳି 

ଥାଏ ଖାଲି ମାନସିକତା

ହେଉ ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ଅବା ଗରିବ ସଂସ୍କୃତି ତା 

ଶିଖାଏ ହସ ଉଦ୍ଦାମତା |୮|

ସ୍ୱାଭିମାନକୁ ବିକ୍ରି ପରେ, ହେଉ ପୁରୁଣା 

ଅବା ଆଧୁନିକ ମଣିଷ

ନରହେ ଆଉ ତା ପାଖରେ ଆଉ ସେ 

ବିବେକାନୁମୋଦିତ ହସ |୯|

ଅତି ଲୋଭୀ ସ୍ୱାର୍ଥପର ମଣିଷର ବଦଳି 

ଯାଏ ସରବ ବ୍ୟବହାର

ଅନୁଭବର ଶିହରଣ, କଳ୍ପନାର ଜାଗରଣ, 

ଠାଣି ଦର୍ପଣ ଆଗର |୧୦|

ପ୍ରିୟା ପାଇଁ ପ୍ରୀତିର ନ‌ଉକା ମେଲିବ କି 

ଯୌତୁକଲୋଭୀ ମଣିଷ

ପ୍ରେମର ଆହୁଲାରେ ଭରି ଦେବ କି ପ୍ରିୟା

ର ନରମ ଓଠରେ ହସ |୧୧|

ଭଲ ପାଉଥିବା କୋମଳ ହୃଦୟର ମଣିଷ 

ଏ ସୃଷ୍ଟିରେ ବଞ୍ଚିଛନ୍ତି, 

ସମାଜକୁ ପ୍ରେମ କରୁଥିବା ଉଜ୍ଜୀବିତ ଜୀବନ 

ଏ ସୃଷ୍ଟିରେ ଅଛନ୍ତି |୧୨|

ଜନମି ଏଇ ବିଶ୍ୱରେ, ବାତ୍ସଲ୍ୟ ଵି ପାଇ 

ଗୁଣ ବୁଦ୍ଧିକୁ କିଛି ଭୁଲନ୍ତି,

ନିଜ ଆତ୍ମତୃପ୍ତି, ନାଆଁ କମାଇବା, ଅର୍ଥ 

ରୋଜଗାର ପାଇଁ ବଞ୍ଚନ୍ତି |୧୩|

ହସରେ ଫୁଟଇ ଜୁଇ ଯାଇ ହେନା ଓ 

ଫେରି ଆସଇ ମଧୁମାସ,

ନରହି ଅବଶୋଷ, ଅନାବିଳ ସ୍ନେହେ 

ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀର ହୁଏ ବାସ |୧୪|

ଯେବେ ମନରେ ଆଲୋଡନ ହୁଏ ହିଂସା, 

ଶୋଷଣ ପ୍ରତାରଣାର ବେଳ

ସମାଜ ଭିତରେ ସୁଖ ଧ୍ୱଂସ ହୋଇ ଚାଲେ 

ଦୁଃଖ ଓ ଅଶାନ୍ତିର ରୋଳ |୧୫|

ଯେତେ ଅହମିକାଗଣ ଦୂର ହୋଇଯାଅ, 

ଆଜି ବିଶ୍ୱ ସ୍ମିତହାସ୍ୟ ଦିବସ

ସରବଙ୍କ ହାଲୁକା ହସ ଦିନେ ନା ଦିନେ 

ହିଂସାକାରୀଙ୍କୁ କରିବ ବଶ |୧୬|