ଆସ ବୁଲିଯିବା ଜନମ ମାଟି

ପ୍ରତାରଣା ଛଡା ଆଉ କିଛି ଜାଣନ୍ତିନି 

ଭଣ୍ଡ ପ୍ରତାରକ ହୁଏ ଯିଏ

ନିଜ ସୁଖ ବ୍ୟତୀତ ଦେଶ ଓ ସମାଜ 

ସୁଖକୁ ହୃଦୟରେ ନନିଏ ।

ନଅ ମାସ ନଅ ଦିନ ରହିଥିଲା, ନିଜ 

ମାଆର ଗର୍ଭାଶୟରେ

କୁଆଁ କୁଆଁ ରାବ କରି ଥାଏ ଜନମ 

ମାଟିରେ, ଏନ୍ତୁଡ଼ି ଶାଳରେ ।

କଥା କହି ପାରିଲା, ନିଜ ପରିଚୟ 

ପାଇ ପାରିଲା ସମାଜରେ

ହସ ତ ଛାଡ ଦୁଃଖର ଭାବନା ଦେଇ 

ଦିଏ, ସେମାନଙ୍କ ମୁହଁରେ ।

ଜାଣି ଥିଲେ ଆମେ ହିମାଳୟର ଶାନ୍ତ 

କାନ୍ତ ନିଭୃତ ଗୁମ୍ଫାରେ

ଅସ୍ଥିରତାକୁ ଶାନ୍ତ କରିବା ସ୍ୱାର୍ଥେ ରହୁ

ଥିଲେ ଯୋଗୀ ଭାବରେ ।

କିନ୍ତୁ ଆଜି ଦେଖ ମଣିଷ ଯୋଗୀ 

ବୋଲାଏ ରହି କ୍ଷମତାରେ , 

ସ୍ଥିର ଚିତ୍ତରେ ଭାବି କୁହ ତ, ଏହା 

କଣ ପ୍ରତାରଣା ନୂହେଁରେ ?

ମୋର ଗାଁ ରେ କଟିଥିଲା ପିଲା ଦିନ 

ସାଙ୍ଗ, ସାଥୀଙ୍କ ମେଳରେ

ସେଇ ମାଟି ଓ ଗୋଡି ଅଛି, ମହ ମହ 

ବାସ ଅଛି କି ସେଠାରେ ?

ଏବେ ମୋତେ ଲାଗେ ସବୁଆଡେ ଶୂନ୍ 

ଶାନ୍, ନାହିଁ ସେ ମାଦକତା

ଖାଲି ପ୍ରତାରକ ମାନଙ୍କ ରାଜନୀତି ଖେଳ, 

ନାହିଁ ଆଉ ମାନବିକତା ।