ଦାସ କାଠିଆ

କଳା ସଂସ୍କୃତିରେ ଭରା ଏ ଭୂଖଣ୍ଡ

ନାମଟି ଉତ୍କଳ ଭୂଇଁ 

ନାନା ଲୋକ ନୃତ୍ୟ ବାଦ୍ୟ ଓ ସଙ୍ଗୀତ

ପ୍ରକମ୍ପିତ ହୁଏ ଯହିଁ ।

କେତେ ଲୋକ କଳା ସଙ୍କୀର୍ତ୍ତନ ମେଳା

ପାଲା ପୋଥି ନାନା ଗୀତି

କିଏ ଅର୍ଦ୍ଧ ଲୁପ୍ତ କିଏ ସେ ବିଲୁପ୍ତ

ପରମ୍ପରା ଅଧୋଃଗତି ।

 

ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି ଅନୁକରଣ ରେ

ସ୍ୱସଂସ୍କୃତି ଅବକ୍ଷୟ

ନଗ୍ନ ସଭ୍ୟତା ର ଋଗ୍ନ ଛାୟା ତଳେ

ଲୋକ ନୃତ୍ୟ ପରାଜୟ ।

ଦାସ କାଠିଆ ଗୀତ ହେଲାଣି ଅତୀତ

ଥିଲା ଯେ ଶ୍ରୁତି ମଧୁର

ରାମ ନାମାମୃତ ସେ ନୃତ୍ୟ ସଂଗୀତ

ଭାଷା ସାହିତ୍ୟର ଧାର ।

ଗାୟକ କଣ୍ଠରେ ସୁ ମଧୁର ସୁରେ

ରାମ ଗୋବିନ୍ଦ ଯେ ରାମ

ପରାର୍ଦ୍ଧ କ ଶୁଭେ ପାଳିଆ କଣ୍ଠରୁ

ନବୀନ ସୁନ୍ଦର ଘନଶ୍ୟାମ ।

ଦୁଇ କଳାକାର ଡୁଇ ଯୋଡ଼ା କାଠି

ପାଦରେ ଘୁଙ୍ଗୁର ମାଳ

ଢଗ ଢମାଳି ର ସୁ ପରିବେଷଣ

ଛନ୍ଦ ଲୟ ସୁର ତାଳ

ସମାଜ ଚଳଣି  ସଂସ୍କୃତି ଆଦୃତ

ପୁରାଣ ଓ ଲୋକ କଥା

କହି ଯେ ଜାଣିଲା କଥା ଟି ସୁନ୍ଦର

ବାନ୍ଧିଲେ ସୁନ୍ଦର ମଥା ।

କଳା କଉଶଳ କଉତୁକ ଛଳେ 

ସମାଜ ସୁଧାର ନୀତି

ବିଲୁପ୍ତ ପ୍ରାୟ ଏ ରାମ ତାଳି ନୃତ୍ୟ

ବଞ୍ଚା ଏ କଳା ସଂସ୍କୃତି ।