ପତିତପାବନ

ପତିତପାବନ ବୋଲି ଉଡ଼ାଉଛ ବାନା

ନୀଳଚକ୍ରେ ଉଡୁଅଛି ବାନା

ଦାନା କନା ପାଉଛି ତୁମରି କରୁଣାରୁ

ହେଲେ ମନ କିଆଁ ଆନମନା ।

ସୁଖ ସମୟରେ ତୁମ ନାମ ଭୁଲିଯାଏ

ମୋହ ମାୟାରେ ମନ ଭ୍ରମୁଚ୍ଛି

ଦୁଃଖ ସମୟରେ ପତିତପାବନ ନାମ

ଆପେ ଆପେ ମନକୁ ଆସୁଛି ।

ମନ୍ଦ କାମ କଲା ବେଳେ ମନରେ ଗରବ

ମନ୍ଦ କାମ ଦେଖୁନାହିଁ କେହି

କ୍ଷଣିକ ର ସୁଖ ପାଇଁ ପାପ ପୁର୍ଣ୍ଣ କଥା 

ମନେ ଭାବେ କେହି ଶୁଣୁ ନାହିଁ ।

ଦୁଃଖ ବିପଦ ଯେବେ ବି ହୁଅଇ ଦାରୁଣ

ମନେ ପଡେ ମନ୍ଦିର ଦୁଆର

ମନେ ମନେ ଦୁଃଖ ଜଣାଇ ଗୁହାରି କରେ

ଏ ପତିତ ର ଦୁଃଖ ଦୂର କର ।

ଦୁଃଖ ମୋର ଶୁଣୁଛନ୍ତି ପତିତପାବନ

ସବୁ ଦୁଃଖ ନିଶ୍ଚେ ହେବ ଦୂର

ସୁଖେ ଭୁଲି ଦୁଃଖରେ ଗୁହାରି କରୁଛି

ଏଇ ଅଧମ ପତିତ ପାମର।

ପତିତପାବନ ଚାହିଁ ଜଣାଉଛି ଦୁଃଖ

କୃପା କରି ହୁଅ ମନ-ମିତ 

ପତିତ ଉଦ୍ଧାର ପାଇଁ ଏ କଳି କାଳରେ

ରତ୍ନ ସିଂହାସନେ ବିରାଜିତ

ଏ କଳି ଯୁଗର ପାପୀ ପତିତ ମାନଙ୍କୁ

ରକ୍ଷାକର ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ ।।