ଚକ୍ରଧାରୀ କଳା କହ୍ନେଇଁ

ଏ ମରତ ଧାମେ ଜନମ ନେଇଛି

ମିଛ ମୋହ ମାୟା ଘେରରେ ଅଛି

ମନେ ପଡୁନାହିଁ କେଉଁଦିନ କେବେ

କୃଷ୍ଣ କେଶବ ନାମ ନେଇଛି I

କେମିତି ଅବା ମୁଁ ଡାକିବି ମାଧବ

ରାଧା ଭାବ ମୋର ଟିକିଏ ନାହିଁ

ମୋତେ ଲାଗୁଛୁ ତୁ ଗାଈଆଳ ଟୋକା

ଯଶୋଦା ମା'ର କଳା କହ୍ନେଇ I

ତୁ ଯେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ସୃଷ୍ଟି ରକ୍ଷକ

ଏକଥା କେବେ ମୁଁ ଭାବିନି ମନେ

ଏତେ ରାକ୍ଷାସଙ୍କୁ ମାରିଛୁ ବୋଲି ତୁ

ପରତେ ଯାଇନି କେବେ ମୁଁ ଦିନେ I

ମୋ ଭାବନା ମୋର ମନରେ ରହିଛି

ତୁ ନଟ ଖଟିଆ ମୁରଲୀଧାରୀ

ତୋ ଭାବରେ ମୋର ମନକୁ ରଙ୍ଗେଇ

ତୋ ପାଖକୁ ମୋତେ ନେଇଛୁ ଭିଡି I

ମୀରା ପରି ଦିନେ ପୂଜିନାହିଁ ତୋତେ

ମୋ ହୃଦେ କେମିତି ଗଲୁ ତୁ ରହି

ତୋ ରଙ୍ଗରେ ମୋର ମନ ରଙ୍ଗେଇଲୁ

ମାୟାଧର ତୋର ମାୟା ଲଗାଇ I

ହେ ଗୋପୀ ବଲ୍ଲଭ କରୁଣା ସାଗର

ଚକ୍ର ଆଢୁଆଳେ ରଖିଥା ସଦା

ତୋ ପଦ ପଙ୍କଜୁ ମନ ମୋ ନହଟୁ

ଆସୁ ପଛେ ଯେତେ ସଂସାର ବାଧା I