ଚିନ୍ତା କର ଟିକେ

ଅପସଂସ୍କୃତିକୁ ଆପଣେ ଉଛେ ତୁଚ୍ଛାକୁ ଆଧୁନିକତା ନାଁରେ ?

ସନାତନ ଧର୍ମ ସଂସ୍କୃତି ଚଳଣିର ଏତେ ଯେ ମଧୁରତା ,

ବିଦେଶୀ ମାନନ୍ତି ଆମରି ସଂସ୍କୃତି ଦେଖାନ୍ତି କେତେ ଆନ୍ତରିକତା ,

ମଥାରେ ଚନ୍ଦନ କଣ୍ଠିରେ ତୁଳସୀ ମାଳାରେ ଆହା କି ମଧୁରତା ,

କିନ୍ତୁ କି କହିବି ଭାରତୀୟ ହୋଇ ନାହିଁ ତହିଁରେ ଆନ୍ତରିକତା । ୧

ଆମ ସଜ ବାଜକୁ ମାରି ଗୁଲି ,

ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି ପରମ୍ପରାରେ ଯାଉ ନିମଜ୍ଜି ,

ଓଢଣା ଶାଢ଼ୀ ଯେ ପୁରୁଣା କାଳିଆ ପିନ୍ଧୁଚୁ ଜିନ୍ସି ,

କଟା ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି ଅଧା ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଛାତି ପେଟ ବୁଲୁ ଦେଖାଇ ।୨

ଓଡିଶୀ ପାରମ୍ପରିକ ନୃତ୍ୟରେ ନାହିଁ ମନ ,

ଖେମେଟା ନାଚ ପାଇଁ ଯେ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ,

ଚମ୍ପୁ ଛନ୍ଦକୁ କୁହେ ପୁରୁଣା ଯୁଗର ଏ ଗାନ ,

ଦୁଖଃତ କଥା ବିଦେଶୀ ଶିଖନ୍ତି ଏସବୁ ଦେଇ ମନ । ୩

ପ୍ରଣାମ ହାତ ଯୋଡି ନମସ୍କାର ହେବା ଆମ ପରମ୍ପରା ,

ସେ ସବୁ ଆଉ ଚଲେଣି ହାଏ ହେଲୁ କହି ହାତ ମିଶେଇବାରେ ଆଗଭରା ,

ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ବିଦେଶୀ କହି ମନକୁ ତୋଷନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଆଧୁନିକ ଭାରତୀୟଙ୍କ ମୁହେଁ ହାଏ ଶୁଭେ ପରା ,

ସନାତନ ଧର୍ମେ କେତେ ଯେ ମଧୁରତା ଦରିଆ ସେପାରୁ ଟାଣି ଆଣେ ପରା । ୩

ସନାତନୀ ହୋଇ ରୁଚି ନାହିଁ ନିଜ ରୀତି ନୀତିରେ ,

ଦୀପ ଜଳେଇବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଫୁଙ୍କି ଲିଭାଯାଏ ମହଣବତୀ ଜନ୍ମଦିନରେ ,

ଚନ୍ଦନ ତିଳକ ପ୍ରଥମ ପରିଚୟ ହିନ୍ଦୁ ସନାତନୀ ଭାବରେ ,

ଚନ୍ଦନ ଲଗେଇବାକୁ ଲାଜ ଲାଗେ ଏଠି ବିଦେଶୀ ଲଗାନ୍ତି ଖୁସିରେ । ୪

ନିଜ ଭାଷାଠୁ ଅଧିକ ପସନ୍ଦ ଥାଏ ବିଦେଶୀ ଇଂରେଜୀ ଭାଷାରେ ,

ପ୍ରତି ପଦେ ଗଡ଼ିଯାଏ ମୁଁହରୁ ନଥାଇ ସରାଗ ମାତୃଭାଷାରେ ,

ଭାରତୀୟ ଏଠି ଇଂରାଜୀ କୁହେ ଅଥଚ ବିଦେଶୀ କୁହେ ଭାରତୀୟ ଭାଷା ଅତି ସରାଗରେ ,

କେଡେ ଲଜ୍ୟା କଥା ଚିନ୍ତା କର ଟିକେ ଅପସଂସ୍କୃତିକୁ ଆପଣେଉଛେ ତୁଚ୍ଛାକୁ ଆଧୁନିକତା ନାଁରେ । ୫