ଚିଲିକା ତୀରେ

ପହଞ୍ଚିଲି ଦିନେ ଚିଲିକା ତୀରରେ

ଦେଖିବାକୁ ତା'ର ଶୋଭା ନୟନେ

କିଛି କ୍ଷଣ ପାଇଁ ହଜିଗଲି ମୁହିଁ

ତା' ବକ୍ଷରୁ ଝରା ସ୍ନିଗ୍ଧ ପବନେ ।

ନୀଳ ଉର୍ମିମାଳା ନାଚି ନାଚି ଆସି

ଛୁଇଁ ଯାଉଥିଲେ ପାଦକୁ ମୋର

ଶିହରଣ ଖେଳି ତନୁରେ ମନରେ

ଖୁସିରେ ହୋଇଲି ଆତ୍ମବିଭୋର ।

ମାଆ କାଳିଜାଇ ମନ୍ଦିରର ଚୁଡା

ନୟନେ ମୋହର ହୋଇଲା ଉଭା

ନୀଲାଭ ଶରୀରେ ମସ୍ତକେ ମୁକୁଟ

ବଢ଼ାଉଛି ଯେହ୍ନେ ଚିଲିକା ଶୋଭା ।

ଦଳଦଳ ପକ୍ଷୀ ତା'ଛାତିରେ ବସି

ଭାସିଭାସି ଖୁସି ସାଉଁଟୁଥିଲେ

ଡେଇଁ ଡେଇଁ ମୀନ ଶୀତଳ ଜଳରେ

କ୍ରୀଡାନୃତ୍ୟଗୀତେ ମଗନ ଥିଲେ ।

କୋଳାହଳମୟ ତୋ'ର ଉପକୂଳ

ଲାଗିଅଛି ସତେ ମେଳା ଯାତରା

ତୋ' ବିନା ଉତ୍କଳ ଗୌରବଗାରିମା

ଇତିହାସେ କିବା ସ୍ମୃତି ଅଧୁରା ।

ଧାଡିଧାଡି ନାବେ ନାଉରିଆ ଭାଇ

ଚାହିଁ ରହିଥିଲେ ପର୍ଯ୍ୟଟକଙ୍କୁ

ନଳବଣ ଅବା କାଳିଜାଇ ପୀଠ

ବୁଲାଇ ନେବେ ସେ ସାତପଡାକୁ ।

କଇବର୍ତ୍ତ ଭାଇ ଜାଲକୁ ବିଛାଇ

ଧରୁଥିଲେ ନାନା ଜାତିର ମତ୍ସ୍ୟ

ପରିବାର ପ୍ରତିପୋଷଣ ନିମିତ୍ତ

ମନେ କରି ଡରଭୟକୁ ତୁଚ୍ଛ ।

ନାନା ପ୍ରକାରରେ ତୋ' ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟଶିରୀ

ବର୍ଣ୍ଣୁଥିଲେ ବହୁ ଦେଖଣାହାରୀ

ତା'ରୂପକୁ ଦେଖି ମୋ ମନେ ଭାବନା

ଉଙ୍କିମାରୁଥିଲା କବିଟେ ପରି ।

ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ସୁନ୍ଦରୀ ଉତ୍କଳର ଶିରୀ

ସୁଷମାର ସେ ଯେ ଭଣ୍ଡାରଘର

କିପରି ବର୍ଣ୍ଣିବି ତା' ରୂପ ସମ୍ଭାର

ନାହିଁ ଭାଷାଜ୍ଞାନ ସାମର୍ଥ୍ୟ ମୋର ।