ଚିଲିକା ତୀରେ ସନ୍ଧ୍ୟା

ନିର୍ଜନ ସେହି ସାନ୍ଧ୍ୟ ସମୟ 

ନଥିଲା କାହାର ସ୍ୱର 

ବାଷ୍ପୀୟ ସକଟେ ଯାତ୍ରା ଥିଲା 

ପ୍ରିୟାଙ୍କ ସାଥିରେ ମୋର । 

ଅସ୍ତମିତ ଭାସ୍କର କିରଣ

ସୁନେଲି ରଙ୍ଗକୁ ଢାଳି

ବିଶ୍ୱବାସୀଠୁ ବିଦାୟ ବୋଧେ

ନେଉଥିଲେ ଆଖି ମଳି । 

କାକ ପିକ ଫେରୁଥିଲେ ନିଡେ଼ 

ଶାବକଙ୍କ ଖାଦ୍ୟ ନେଇ 

ଗାଈଆଳର ମଧୁର ସୁର 

ଯାଉଥିଲା କାନ ଛୁଇଁ । 

କୈବର୍ତ୍ତ କନ୍ୟା ନାବରେ ଆସି

ଆହୁଲା ଦେଇକି ମଠେ

ଆନନ୍ଦ ଚିତ୍ତେ କୂଳକୁ ଚାହିଁ 

ବାନ୍ଧୁଥିଲା ନାବ ଘାଟେ । 

ତିମିର କୋପେ ଧୀବର ଭାଇ 

ଜାଲକୁ ହାତରେ ନେଇ 

ଲେଉଟି ଆସେ କୁଢ଼ିଆ ପାଶେ 

ବିଶ୍ରାମ କରିବା ପାଇଁ । 

ଏକାଳେ ଦେଖ କେରାଣ୍ଡି ଦଳ 

ଚିଙ୍ଗୁଡି ସାଥିରେ ମିଶି 

ଲେଉଟି ଗଲା ମରଣ ବୋଲି 

ହୁଅନ୍ତି ବହୁତ ଖୁସି । 

ବାଷ୍ପୀୟ ସକଟ ରୁଷ୍ଟ ହୋଇ 

ତଡିତ ବେଗରେ ଚାଲି 

ନିରବତା ମୋ ଭଗ୍ନ କରିଲା 

ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ ଦେଇ ଖାଲି ।