କଥା କିଛି ବ୍ୟଥା କିଛି

କଲମ ମୋ କଥା ମାନୁନି

ବାଉଳା କିଛି ବୁଝୁନି

କଥା ଲେଖୁଲେଖୁ ବ୍ୟଥା ଜମିଯାଏ

ତଥାପି ଲୁହ ଝରୁନି ।

କାଳି ଯେତେ ଥିଲା ନିଗିଡ଼ି ଗଲାଣି

ଅଚିହ୍ନା ମୁହଁରୁ ମୋହ ଝଡ଼ିଲାଣି

ପଡ଼ି ଉଠି ପୁଣି ଝାଡ଼ିଝୁଡ଼ି ହୋଇ

ଦଉଡୁଛି ବାଧା ମାନୁନି ।

ସାହାରା ବି ନାହିଁ ସାଉଁଟି ନେବାକୁ

ଆଶ୍ୱାସନା ବୋଳି ବହଲେଇବାକୁ

ନୁଖୁରା ମୁନରେ କାଗଜ ଛାତିରେ

ଲେଖୁଛି ଦେଖା ଯାଉନି ।

ବୁଝେଇଲେ ଟିକେ ବୁଝି ବି ଯାଉଛି

ଟିକେ ପରେ ପୁଣି ଅବୁଝା ହେଉଛି

ହେଳା ହତାଦର ଖାତିର କରେନା

ଚଗଲା କଥା ଶୁଣୁନି ।

ଜୀବନର ଚିତ୍ର ଚିରି ଚରି ଯାଏ

ନିଜ ଛାଇ ପାଶୁଁ ଅପସରି ଯାଏ

ସରି ଯାଏ ରାତି ଘାରି ହୁଏ ଆଖି

ତଥାପି ନିଦ ଆସୁନି ।

ଆଖି ବୁଜିଦେଲେ ଅନ୍ଧାର ହୁଏନା

ଆଲୁଆର ନିଶା ତଥାପି ସରେନା

ତନ୍ଦ୍ରାଶକ୍ତ ସିକ୍ତ ପଲକ ତଳୁ ମୋ

ସପନ ଧୋଇ ଗଲାଣି ।

ଲେଖୁଥାଉ କଥା ଆଙ୍କୁଥାଉ ବ୍ୟଥା

ଥମି ଯିବା ଯାଏ ଆଙ୍ଗୁଳିର ଯାତ୍ରା

ଧମନୀର ଧାରେ ରୁଧିର ପ୍ରବାହ

ବହୁଛି ରହି ଯାଇନି ।