ବର୍ଷାର ବିକଟ ରୂପ

ବରଷା ବତାସ କରି ଘୋର ରଡି

ଆକାଶରେ ଶୁଭେ  ମେଘ ଘଡ଼ଘଡ଼ି।

ବର୍ଷୁ ଅଛି ପାଣି ଚମକି ବିଜୁଳି

ବହୁଛି ସମୀର ପାଦପ ଦୋହଲି ।

ଚାରିଆଡ ଦିଶୁଅଛି ଅନ୍ଧକାର

ଭୟରେ କମ୍ପଇ ମାନବ ଶରୀର ।

ପ୍ରଭଞ୍ଜନ ବେଗ ଅତି ପରଖର

ବଡ ବଡ ଦ୍ରୁମ ହୁଅଇ ଅସ୍ଥିର।

ଅଟ୍ଟାଳିକା ରାଜି ଭୟରେ ଥରଇ

ପଶୁପକ୍ଷୀ ଗଣ ଥୟ ନ ହୁଅଇ ।

ବିକଳେ ରାବନ୍ତି ବିହଙ୍ଗମ ଗଣ

ଡାକୁଛନ୍ତି ମନେ ରଖ ନାରାୟଣ ।

ବାଳୁତ ସନ୍ତାନ ମାଆ କୋଳେ ରହି

ଭୟରେ ତା ମୁଖୁ ବାକ୍ଯ ନ ସ୍ଫୁରଇ ।

ଖଦ୍ଯୋତିକା ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ଆଲୋକକୁ

ଦେଖି ଭୟେ ଶିଶୁ ଲୁଚେ ମା କୋଳକୁ ।

ବର୍ଷାର ବିକଟ ରୂପ ଦେଖି ନଈ

ଫୁଲି ଉଠି ଦୁଇ କୂଳ ଲଙ୍ଘି ଯାଇ ।

ଘର ଦ୍ବାର କୋଠା ଦ୍ରୁମ ବୋହି ନେଇ

ଅସହାୟ କରିଦେଲା ଏହି ଭୂଇଁ।

ହା ହା କାର ନାଦେ ହୁଏ କର୍ଣ୍ଣ ସ୍ତବ୍ଦ

ବସୁନ୍ଧରା ହୋଇଛି କି ସତେ କ୍ଷୁବ୍ଦ ।