ଛତିଆବଟ

ବାରମାସେ ଆମ ତେରଟି ପରବ

   ଜଗା କରେ ଭକ୍ତ ଧରି

ଭକତ ହୃଦୟୁ ଶ୍ରଦ୍ଧା ବିଶ୍ବାସଟି

   ଅବିରତ ଥାଏ ଝରି ।

ଲୀଳା ଖେଳା ତାଙ୍କ ଅଟଇ ଅପାର

   ସିଏତ କରୁଣା ବାରି

ମନ ଜାଣି ସିଏ ଏ ଭବ ସାଗରୁ

   ସଭିଁଙ୍କୁ କରନ୍ତି ପାରି ।

ନାସ୍ତିକ ଆସ୍ତିକ ପାପୀ ତପୀ ଆଦି

    ଶୁଣନ୍ତି ସବୁ ଗୁହାରି

ଭକ୍ତି ଭାବ ଦେଖି ସାହା ହୋଇଥାନ୍ତି 

  ନେଇଥାନ୍ତି କୋଳକରି ।

ରକ୍ଷା କରୁଥାନ୍ତୁ ବିପଦେ ଭକ୍ତଙ୍କୁ

   ସେହି ପ୍ରଭୁ ଚକ୍ରଧାରୀ 

ଭକତ ଉପରେ ପଡିଲେ ବିପଦ

   ଆସନ୍ତି ସିଏ ବାହାରି ।

ଏ କଳି ଯୁଗରେ ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ ରୂପେ

   ବିଜେ ପ୍ରଭୁ ନୀଳଗିରି 

କଳା ଧଳା ଘୋଡା ଚଢି ସଂହାରିବେ

   ଏଇତ ମରତ ପୁରୀ ।

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରକୁ ଛାଡି ଯିବେ ଜଗନ୍ନାଥ 

    ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କୁ ଧରି

ଛତିଆବଟରେ ଗୁପତେ ରହିବେ

   କରିବେ ଭକ୍ତଙ୍କୁ ପାରି ।

ଛତିଆବଟଟି ଅତି ମନଲୋଭା 

  ମନକୁ ରଖେ ସେ ଧରି

କାରୁକାର୍ଯ୍ୟ ତାର ଅତି ଲୋଭନୀୟ

   ମନୁ ନା ହୁଏ ପାଶୋରି ।

କ୍ଷୀର ସହିତରେ ରକ୍ତ ଶୋଷିଛନ୍ତି

   ପୁତନା ପଡିଛି ମରି

ହିରଣାକ୍ଷ ମାରି ପ୍ରଭୁ ନରହରି

  ପ୍ରହ୍ଲାଦ କୋଳ କରି ।

ଏମିତି ଅନେକ ଦୃଶ୍ୟ ଉଦ୍ଭାସିତ

   ଛତିଆବଟରେ ପୂରି

ଯେତେ ଦେଖୁ ଥିଲେ ମନ ତ ପୂରେନି

   ଆଶା ରହେ ଅସୁମାରୀ ।

କେତେ ଗାଈ ଅଛି ମୟୂର ରହିଛି

  କାରୁକାର୍ଯ୍ୟେ ଅଛି ଭରି

ପହଡ ପଡୁଛି ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କର

ହରିହାଟେ ଭୋଗ ହରି ।

ଛତିଆବଟରୁ ବାର ହାତ ଖଣ୍ଡା

  ପ୍ରଭୁ ନେବେ କରେ ଧରି

କଳା ଧଳା ଘୋଡା ଚଢି ଦୁଇ ଭାଇ

   କଳିକୁ ଦେବେ ସଂହାରି ।

ଯାଜପୁର ଜିଲ୍ଲା ଏ ଛତିଆବଟ

   ତନୁ ମନ ନିଏ ହରି

ଶହ ଶହ ଭକ୍ତ ପାଦ ପଡିଥାଏ

   ଉତ୍କଳ ଗୌରବ ଶିରୀ ।

ଧନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୁ ମହିମା ତୁମର

   ଏ ଭବରୁ କର ପାରି

ତୁମେ ପିତାମାତା ଗତି ମୁକ୍ତି ଦାତା

   ଆଶ୍ରୟ ପାଦେ ତୋହରି ।