STORYMIRROR

Nalini Subudhi

Tragedy

4  

Nalini Subudhi

Tragedy

ବୟସର ଅପରାହ୍ନେ ଜୀବନ

ବୟସର ଅପରାହ୍ନେ ଜୀବନ

1 min
370



ବୃଦ୍ଧକାଳ ହେଲା ବେଳ ଗଡିଗଲା

ପୁର୍ବ ଫୁର୍ତ୍ତି ଦେହେ ନାହିଁ

ଦୁଇବନ୍ଧୁ ଦେଖା ବୃଦ୍ଧ ଅବସ୍ଥାରେ

ଅଣ୍ଟାତ ଗଲାଣି ନଇଁ ।


କାନ୍ଧରେ ଗାମୁଛା ହାତେ ଆଶାବାଡି

ଆଖିକୁ ନହୁଏ ଦୃଶ୍ଯ  

ତୁଣ୍ଡ ବାରି ଚିହ୍ନା ଚିହ୍ନା ଲାଗୁଅଛି

ବନ୍ଧୁତା ଆମର ସ୍ବଚ୍ଛ ।


କେତେ ଦିନୁ ତତେ ଦେଖିନାହିଁ ବନ୍ଧୁ

ରହିଲୁ ସହରେ ଯାଇ

ଚାକିରି ଜୀବନ ସରିଗଲାପରେ

ଗାଆଁ,କୁ ଆସିଲୁ ତୁହି ।


କେମିତି ଅଛନ୍ତି ପରିବାର ତୋର

ଭଲ ଅଛନ୍ତି ଭାଉଜ

ଗାଆଁ,ରେ ରହି ମୁଁ ଚାଷବାସ କଲି

ବଢିଲା ବାକି କରଜ ।


ପିଲାମାନେ ତୋର ପାଠଶାଠ ପଢି

କରିଥିଲେ ବଡ ଚାକିରି

ଏ,ବେଳରେ କାହିଁ ଗାଆଁକୁ ଆସିଲୁ

ଭରଷା କେ ହେବ ତୋହରି ।


ବନ୍ଧୁଠାରୁ ସବୁ ଶୁଣି ସାରି ବନ୍ଧୁ

ଗାମୁଛାରେ ଲୁହ ପୋଛିଲା

ଭାଉଜ ତୋହର ଇହଧାମ ଗଲେ

ଜୀବନେ କି,ଲାଭ ରହିଲା ।


ପୁଅ ଚାଲିଗଲା ବୋହୂ ସଙ୍ଗେ ନେଇ

ଝିଅ

ଗଲା ଯୋଇଁ ସାଥିରେ

ବୃଦ୍ଧକାଳ ହେଲେ ଅଲୋଡା ହୁଅନ୍ତି

କିଏ,ଆଉ ଅଛି ସାଥିରେ ।


ତୁ,ଅଛୁ କେମିତି ପରିବାର ସାଥେ

ଥିବୁ ବହୁ ସୁଖ ଶାନ୍ତିରେ

ପୁଅ ବୋହୂ ତୋର ଯତ୍ନ ନେଉଥିବେ

ବେଳ କଟୁଥିବ ଖୁସିରେ ।


ନାହିଁ ନାହିଁ ବନ୍ଧୁ କୁହନି ସେକଥା

ଦାନ୍ତକୁ ଅଡୁଆ ଖଡା

ପିଲାମାନେ ସବୁ ବଡ ହୋଇଗଲେ

ଘରକୁ ଅଡୁଆ ବୁଢା ।


ଭାରିଜାଟା ଥିଲା ବେଳ କଟୁଥିଲା

ସିଏ ଗଲା ଆରପାରି

ପିଲାମାନଙ୍କଠୁ ବେସାହାରା ହେଲି

ଖାଉଛି ରୋଷେଇ କରି ।


ଯାହା,ହେଉ ବନ୍ଧୁ ପ୍ରଥମର ବନ୍ଧୁ

ଶେଷ ଜୀବନରେ ବନ୍ଧୁତା

ଆଉ ନାହିଁ ଦୁଃଖ କଟିବ ସମୟ

ପରେ ହେବା ସବୁ କଥା ।


ଗାଆଁ,ମାଟି ଡାକ ଶୁଭିଲା କାନକୁ

ଗାଆଁ,କୁ ଆସିଲି ପଳାଇ

ତୋ,ସାଥିରେ ବନ୍ଧୁ ନିତି ଦେଖାହେବ

ପଛ କଥା ମନେ ପଡଇ ।


ଶେଷ ଜୀବନର ସାଥି ଆମେ ବନ୍ଧୁ

ଥିଲେ ପିଲାଦିନୁ ସାଥି

ପିଛିଲା କଥାକୁ ମନରେ ପକାଇ

ସମୟ ଟା ଯିବ ବିତି ।


Rate this content
Log in

Similar oriya poem from Tragedy