ବସନ୍ତର ଚିଠି

ବସନ୍ତ ଲେଖିଛି ବଉଳକୁ ଚିଠି,

   ପ୍ରୀତି ସମ୍ଭାଷଣ ଦେଇ

କୋଇଲି ନହୁଲି ମହୁଲି ତାନରେ,

   ଯାଉଛି ମନକୁ ଛୁଇଁ ।

ଆମ୍ବ ପତରର କାଗଜ ଛାତିରେ,

   ପ୍ରେମର ଭାଷାକୁ ନେଇ

ହୋଲିର କାଳିରେ ଲେଖିଛି ବସନ୍ତ,

   ଆସୁଛି ଏ ଧରା ଭୂଇଁ ।

ମଦନ ଆସୁଛି ବସନ୍ତ ସାଥିରେ,

  ହାତେ ଧରି ପୁଷ୍ପଧନୁ

ନୀଳୋତ୍ପଳ ସହ ନବ ମଲ୍ଲୀକା ଯେ,

   ଅଶୋକା ବକୁଳ ବନୁ ।

ଶ୍ୱେତପଦ୍ମ ଧରି ସେ ରତି ସୁନ୍ଦରୀ,

  କାମଦେବ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ

ସାଜିଛି ପ୍ରକୃତି ଫୁଲରାଣୀ ହୋଇ,

  ଗାଇ ପ୍ରୀତି ଆବାହନୀ ।

ସୁମନାଙ୍କ ଵାସ ଚୋରାଇ ନେବାକୁ,

  କହିଲାଣି ଅଳି କାନେ

କମନୀୟ ବିଭା ମଞ୍ଜୁଳ ଦିଶୁଛି,

  କୁଞ୍ଜିତ କୁଞ୍ଜର ବନେ ।

ପ୍ରଜାପତି ଉଡ଼େ ଚିତ୍ରିତ ଡେଣାରେ,

   ଆମନ୍ତ୍ରଣ ପତ୍ର ଧରି

ଆସୁଛି ବସନ୍ତ ଚିଠିର ଶବଦ,

   ଖେଳାଏ ପ୍ରୀତି ଭଉଁରୀ ।

ଫଗୁଣର ରଙ୍ଗ ଦେହେ ମହୋତ୍ସବ,

  ଚିହ୍ନା ବାସ୍ନା ଯାଏ ଛୁଇଁ

ଯାଦୁଗରୀ ଛୁଆଁ ତନୁ ତନିମାରେ,

  ନିଦାଘର କଷ୍ଟ ନାହିଁ ।

ହଳଦୀ ବସନ୍ତ ହଳଦୀ ମାଖିଛି,

   ଚୂତ ଡାଳେ ଖେଳେ ଦୋଳି

ଋତୁରାଜ ସହ ପ୍ରୀତିରାଜଙ୍କର,

  ହୋଇଅଛି ପରା ମେଳି ।

ଝୁଲୁଛି ବିମାନ ମଦନ ମୋହନ,

  ରାଧିକା ସୁନ୍ଦରୀ ସହ

ଯୁଗଳ ମୂରତି ପ୍ରେମର କପୋତୀ,

  ଏକ ମନ ଦୁଇ ଦେହ ।

ପ୍ରୀତିର ବରଷା ଭିଜାଇ ଦିଅଇ,

  ଫଗୁଣର ଫଗୁ ବୁଣି

ସ୍ବପ୍ନ ସମ୍ଭାବନା ମିଳନ ମାଧୁରୀ,

  ମୋହନ ମୁରଲୀ ଶୁଣି ।

ସାତରଙ୍ଗୀ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧିଛି ପ୍ରକୃତି,

  ଅଳସେ ସଜେଇ ହୋଇ

ଘନ କବରୀରେ ଫୁଲର ଗଜରା,

  ରଜନୀଗନ୍ଧାକୁ ନାଇଁ ।

ରଙ୍ଗ ପିଚକାରୀ ରଙ୍ଗରେ ଧୋଉଛି,

  ଶୁଭାଙ୍ଗୀର ତନୁମନ

ନିଦୁଆ ଆଖିରେ ତନ୍ଦ୍ରାକୁ ଲେପିଛି,

  ଦେଖୁଛି ପ୍ରିୟ ସପନ ।

ପୀରତି ନିଶାରେ ଝୁମି ଝୁମି ଯାଏ,

  ବସନ୍ତର ଚିଠି ପଢି

ହୃଦୟ ସମ୍ପଦ ଅଜାଡ଼ି ଦେଉଛି,

  ସତେ ଅବା ନଈ ବଢ଼ି ।

ବସନ୍ତ ବିଜୟ ବାରତା ଦେଉଛି,

  ଋତୁ ସମ୍ରାଟର ଭାଷା

ଫୁଲେଇ ଫଗୁଣ କୁହୁ ସଂଗୀତରେ,

  ଅଧରେ ମହୁଆ ନିଶା ।

ମଧୁଝରା ରଙ୍ଗ ଫଗୁ ଅବିରରେ,

  ନିଆଁ ଲାଗେ ଉପବନେ

ଚୁପି ଚୁପି ଆସେ ମଳୟ ସମୀର

  ହୃଦୟର ଉପକୂଳେ ।

ଯୁଇ ଯାଇ ମଲ୍ଲୀ ମାଧବୀ ନିଆଳୀ,

   କିଆ କେତକୀର ବାସେ

ପଲ୍ଲବିତ ତରୁ ଲତିକା କୁଞ୍ଜରେ,

  ବସନ୍ତର ଚିଠି ଆସେ ।