ବର୍ଷା ମୋ ପ୍ରିୟା

ଭିଜିବାକୁ ବେଶୀ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ବୋଲି

ବରଷାକୁ ଭଲ ପାଏ।

ଖରା ଛାଇ ତଳେ ଲୁଚି ଲୁଚି

ଆସି ଦେହକୁ ଭିଜେଇ ଦିଏ ।

କାହିଁକି ନା....

ମୋତେ ବେଶି ଭଲ ପାଏ ॥0॥

ନିଶବ୍ଦ ରାତିରେ ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ

ତା’ ପାଦ ନୁପୁର ଶୁଣି ।

ନିଦ ଭାଙ୍ଗେ ସିଏ କହିବାକୁ କିଛି

ପାରେ ନାହିଁ ମୁଁ ଜାଣି ॥

ଜାଣିବା ଆଗରୁ ମନ କଥା ତାର

ରାତିଟା ତ ପାହିଆ ଯାଏ ॥୧॥

ବରଷା ମୋ ପ୍ରିୟା ଭରଷାର ସାଥି

ନିଦାଘ ଶେଷରେ ଆସେ ।

ଜାତନା ଭରା ଏ ମନ ପରାଣକୁ

ହସ ଭରି ମନ ତୋଷେ ॥

ବାସନ୍ତ ଆସିବା ଆଗରୁ କାହିଁକି

ଅଭିମାନେ ଚାଲିଯାଏ ॥୨॥