ବର୍ଷା ବର୍ଣ୍ଣାଳି

ବରଷା କାଳରେ ଅପରୂପ ବେଶ

ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଶୋଭା ଦୀପ୍ତି

ବାରି ପାତ ଫଳେ ବୃକ୍ଷ ଲତା କୋଳେ

ବୋହି ହସେ ଏ ପୃଥିବୀ ।

ବିଗତ ନିଦାଘ ତାପ ନାଶେ ମେଘ

ବରଷଇ  ଅବିରତ

ବୃକ୍ଷ , ତରୁ ଲତା ତେଜିଣ ରୁକ୍ଷତା

ନବ ପଲ୍ଲବ ରାଜିତ ।

ବାରି ପାତ ଫଳେ ଚଷା ମନେ ଖେଳେ

ନବ ରୋମାଞ୍ଚ ସ୍ପନ୍ଦନ

ବହାରଇ ହସି ହୋଇ ଅତି ଖୁସି

କୃଷି କାର୍ଯ୍ୟେ ନିତି ଦିନ ।

ବନେ ଆନନ୍ଦ ରେ ମୟୂର ନୃତ୍ୟ ରେ

ବର୍ଷା କୁ କରେ ସ୍ବାଗତ

ବଜାଇ ମଧୁର ମୂର୍ଚ୍ଛନା ତାହାର

ଷଡଜ ସ୍ୱର ସଙ୍ଗୀତ ।

ବର୍ଣ୍ଣିଳ ମଞ୍ଜୁଳ କଳାପ ବିସ୍ତାରି

ଭଙ୍ଗୀମା ଲୋଳ ନର୍ତ୍ତନ

ବର୍ଣ୍ଣ ର ରୋଷଣୀ ଝଲ ମଲ ବୁଣି

ଆକର୍ଷଇ ଜନ ମନ ।

ବହେ ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ ଶୀତଳ ପବନ

ମନ ପ୍ରାଣେ ମୌସୁମୀର

ବାରତା ପରଶେ ନିଦାଘ ତପତ

ଦୁଃଖ ଦାହ ହୁଏ ଦୂର ।

ବହେ ତରଙ୍ଗିଣୀ ପାଣିର ପ୍ଲାବନ

ଧାରା ଝରେ ଚାରି ଆଡେ଼

ବନ ପ୍ରନ୍ତର ଓ ରାସ୍ତା ଘାଟ ପୂର୍ଣ୍ଣ

ହେଇ ଥାଏ କାଦୁଅରେ ।

ବିଜୁଳି ଚମକ ଘଡ ଘଡି ଡାକ

ସହିତ ତୁହାକୁ ତୁହା

ବୃଷ୍ଟି ଧାରା ନିତି  ଠପ ଠାପ ଖସି

ପଡୁଥାଏ  ହୁଏ ବନ୍ୟା ।

ବଢ଼ି ବାତ୍ୟା ଝଡି  ପାଗରେ ଘଉଡ଼ି

ନାଶେ କେତେ ଧନ ଜନ

ବରଷା କାଳରେ ଆକାଶ କୋଳରେ

ଆଉ ନ ଦିଶଇ ଜହ୍ନ । 

ବାସେ ମହ ମହ  ବନ ରେ କଦମ୍ବ

ହରଇ ମନ ହୃଦୟ

ବହୁ ଜାତି ଫୁଲ ଫଳ ଓ ପଲ୍ଲବ

ଘେନି ଊର୍ବୀ ଶୋଭା ମୟ ।

ବରଷା ଟିକିଏ ଛାଡି ଯାଏ ଯେବେ

ଆକାଶ ରେ ଇନ୍ଦ୍ର ଧନୁ

ବର୍ଣ୍ଣର ଉତ୍ସବ ବୁଣି ଦେଇ ନଭେ

ସପ୍ତ ବର୍ଣ୍ଣ ଦୀପ୍ତ ତନୁ ।

ବିମଳ ବିତାନ ଟାଣି କେ ନିର୍ମାଣ

କରି ଅଛି ଅପରୂପ

ବିହାୟସେ ହସେ ବର୍ଣ୍ଣଳ ବିଭାସେ

ବିଚିତ୍ର ସେ ଶକ୍ର ଚାପ ।

ବର୍ଷଣ ମୁଖର  ସାୟଂ କାଳ ବିଭା

ବିଭାଶେ ମଞ୍ଜୁଳ ତର

ବିକଟାଳ ରାବ ଅହରହ ତୀବ୍ର

ରଚନ୍ତି ଭେକ ଦର୍ଦୁର ।