ବଂଶୀଧର

ଶରଦର ଶୋଭା କି ବର୍ଣ୍ଣିବା ଅବା

ଗଗନେ ନିର୍ମଳ ଶଶୀ l

ବୃନ୍ଦାବନ ଲାଗେ ତମାଳ କୁଞ୍ଜରେ

ବାଜଇ ମୋହନ ବଂଶୀ l

କେତେ ତପକରି ଵାଂଶୋରୀ ଅସ୍ଵାଦେ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅଧର ରସ l

କୃଷ୍ଣ ହସ୍ତେ ଥାଇ ସୁସ୍ବରେ ଡାକଇ

ଗୋପୀକା ରାଧିକା ଆସ l

ଗୋପୀକା ବୋଲନ୍ତି ସଖିଗୋ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ

ହସ୍ତୁ ବଂଶୀ ଘେନି ଆଣ l

ମେଲି ଦେବା ତାରେ ଯମୁନା ସ୍ରୋତରେ

ଭାଙ୍ଗିଯିବ ତାର ଟାଣ l

କଦମ୍ବ ମୁଳରେ ତିନି ବାଙ୍କ ଶୋଭା

ହସ୍ତରେ ବାଙ୍କ ମୁରଲୀ l

ବାଙ୍କ ତା ଅଧର ବାଙ୍କ ତାର ଚୂଳ

କଟିରେ ପୀତ କାଞ୍ଚୁଲୀ l

କର୍ଣ୍ଣରେ ଖଞ୍ଜିତ କନିଅର ତାଙ୍କ

ସୁରଙ୍ଗ ରଙ୍ଗ ଅଧର l

ଅଷ୍ଟସଖା ମେଳେ ନାନା କଉତୁକ

କରୁଥାନ୍ତି ବଂଶୀଧର l

ଶିରେ ଶୋଭା ବଙ୍କା ମୟୁର ଚନ୍ଦ୍ରିକା

ବାମେ ପଡ଼ି ଅଛି ଢଳି l

ଗୋରୁ ଚରାବନ୍ତି ବୃନ୍ଦାବନ ଲାଗେ

ବଳରାମ ବନମାଳୀ l

ଯଶୋଦା ଜୀବନ ଶ୍ରୀନନ୍ଦନନ୍ଦନ

ସଙ୍ଗେ ଶ୍ରୀରୋହିଣୀ ସୁତ l

ରାମ ବନମାଳୀ କରେ ନିଉଛାଳି

ତ୍ରାହି କର ଜଗନ୍ନାଥ l