ଭାରତ୍ ଦେଶର୍ ନାରୀ

ମାନ୍ ଅଭିମାନ୍ ନେଇଁନ ମର୍ 

ମୁଇଁ ଭାରତ୍ ଦେଶର୍ ନାରୀ ,

ପତି ସେବା କରି କରି ମର୍

ଦିନ୍ ଜାଏସି ସରି ।

ସବ୍ କର୍ ଖୁସିନ ନିଜର ଖୁସିକେ

ଦେଇ ଦେସିଁ ମୁଇଁ ହାରି ,

ତଥାପି ମନକେ ଦୁଃଖ ନେଇଁ କରେ 

ସବୁକେ ଦେସିଁ ପାସରି ।

ଜନମ୍ ହେବାର୍ ଆଗରୁ ମତେ 

କାଏଁଯେ ଦଉଛ ମାରି ,

କାଏଁଟା ଅବା ତମର୍ ଖିଅତି ହଉଛେ

ମତେ ଜନମ ଦେଇ କରି ।

ଅବଳା ନେଇଁସେ କି ଦୁର୍ବଳା ନେଇଁସେ

ମୁଇଁ ସେ ପୁରାଣ୍ ଯୁଗର୍ ନାରୀ ।

ମର୍ ଲାଗି ବଲି ରାବଣ୍ , ଦୁଃଶାସନ୍ ଆରୁ

ମହିଷାସୁର୍ ଗଲା ମରି ।

ମୁଇଁ ଆଏଁ ସେ ଭାରତ୍ ଦେଶର୍ ନାରୀ ,

ମୁଇଁ ଆଏଁ ସେ ଭାରତ୍ ଦେଶର୍ ନାରୀ ।