ଅତୀତ

କେବେ ରାତି କେବେ ଦିନ, 

କେବେ ଅମାବାସ୍ୟା 

କେବେ ସ୍ୱେତ୍ତ ଜହ୍ନ, 

କେବେ ବୈଶାଖ ର ତାତି

କେବେ ଶ୍ରାବଣର ଅର୍ଣ୍ଣ, 

କେବେ ଆଶ୍ୱିନ ର କାକର

କେବେ ମାର୍ଗଶୀର ର ଚାର, 

କେବେ ଫଗୁଣ ର ଫଗୁ 

କେବେ ପୁଣି ତେର ପର୍ବ ର ଯାଦୁ, 

କେବେ ସେ ଋତୁରାଜ୍ ବସନ୍ତ ର ରାଗ

କେବେ ପୁଣି କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ର ଲୋହିତ ରଙ୍ଗ, 

କେବେ ପ୍ରକୃତି ର ସଜବାଜରେ 

     ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ସାଜେ ଶାଢ଼ୀ, 

କେବେ ଆମ ଓଡ଼ିଆ ପରବରେ 

     ଝୋଟି ଚିତା ଥାଏ ପଡ଼ି, 

କେବେ ପରିବାର ର ଅଧ୍ୱଗା ରେ

      ଦୁଃଖ ସୁଖ ର ଲହରୀ, 

କେବେ ପୁଣି ପରିସ୍ଥିତି ର ଚକ୍ରବିହ୍ୱ ରେ

      ବିଧାତା ସାଜେ ନାଉରୀ, 

ଅସରନ୍ତି ପସରା ସାଉଁଟି ନେଇଛି

ପୁରୁଣା ପୋଥି ର ଏ ଡୋରି ,

ସରି ଯାଏ ରାତି ତଥାପି ନ ସରେ 

ଏ ଅତୀତର ସ୍ମୃତି ପୃଷ୍ଠା ଟି।