ଯୌଥ ପରିବାର

ହଜିତ ଗଲାଣି ଯୌଥ ପରିବାର

ଓଡ଼ିଶା ମାଟିରୁ ଆମ ,

ବୁଝି ପାରୁନାହିଁ ଏବର ମଣିଷ

ସେଥିରୁ ମିଳେ କି ପ୍ରେମ ?

ସାରା ପରିବାର ଏକତ୍ର ଖାଇବା

ବୁଲିବା ବସିବା ସାଥେ ,

ମଜା ତା ନିଆରା ବର୍ଣ୍ଣିବାକୁ ଭାଷା

ଖୋଜିଲେ ମିଳୁନି ମୋତେ ।

ନିଜ ମଧ୍ୟେ ସୁଖ ଦୁଃଖ ବଣ୍ଟା ବଣ୍ଟି

ଶାନ୍ତି ମିଳେ ହୃଦୟକୁ ,

ଏବେ ତ ମଣିଷ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦେଉଛି

ଭାରିଯା ଓ ସନ୍ତାନକୁ ।

ଗହଳି ଲାଗଇ ବିଷମ ଜଞ୍ଜାଳ

ଶାନ୍ତି ଛୋଟ ପରିବାରେ ,

ଭାବୁଛି କାହିଁକି ଏକତ୍ରିତ ରହି

ପଡ଼ିବି ମୁଁ ଅଡ଼ୁଆରେ ।

ବିପଦେ ତୁମର ଠିଆ ହେବେ ପାଶେ

ତୁମ ପୁରା ପରିବାର ,

ସ୍ଵାର୍ଥପର ହୋଇ ଅଲଗା ରହିଲେ

ଆପଣା ହୋଇବେ ପର ।

ଖଣ୍ଡିଏ ଲାଠିକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ସହଜ

ବିଡ଼ାଏ ଭାଙ୍ଗିବା କଷ୍ଟ ,

ପରିବାରେ ମିଳିମିଶି ରହୁଥିଲେ

ହେବନି ତୁମ ଅନିଷ୍ଟ ।

ତେଜି ମନୁ ସ୍ବାର୍ଥ ରହିବା ଏକତ୍ର

ଏକ ଛାତ ତଳେ ସର୍ବେ ,

ଆମ ବାପା ଦାଦା ଜେଜେ ଓ ଜେଜୀମା

ରହୁଥିଲେ ଯେହ୍ନେ ପୂର୍ବେ ।