ବିଶ୍ବସ୍ତ ବନ୍ଧୁ

ମ୍ରୁତ୍ୟୁ

ବିଶ୍ବାସଘାତକ

ସ୍ବାର୍ଥପର ଦୂନିଆଁ ରେ

ଦିଏ ନାହିଁ ଧୋକା ସିଏ

ବାନ୍ଧି ନିଏ ନିବିଡ ଆଶ୍ଲେଷେ

ବନ୍ଧୁତ୍ବ ର ଉଷ୍ମ ଆଲିଙ୍ଗନେ

ଚାରିଆଡେ ଫାଙ୍କା ଫାଙ୍କି

ଛଳନାର ଫାଙ୍କି ଦୂନିଆଁ ରେ

ସଚ୍ଚା କର୍ମଯୋଗୀ ପରି ଏ ବନ୍ଧୁ ଟି କରିଚାଲେ କର୍ମ

ଧନୀ,ଗରୀବ,ଞାନୀ,ଅଞାନ,ପାପୀ,ପୂଣ୍ୟାତ୍ମା

ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ନିରପେକ୍ଷ ଭାବେ

କରିଯାଏ ତା କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଅକୁଣ୍ଠ ଚିତ୍ତ ରେ

ତଥାପି ତ

ଶାହାନାଇ ବାଜେ ନାଇଁ

ହୁଏନାହିଁ କା ପ୍ରାଣ ଆନନ୍ଦ ଆଗମନେ ତାର

କା ଓଠରେ ଫୁଟେନାହିଁ ଫୁଲ ତାହାରି ସ୍ବାଗତେ

ପରନ୍ତୁ

ଏ ମନୁଷ୍ୟ ଭୟରେ

ହୋଇଯାଏ ମୁକ

ଆସିବା ମୂହୁର୍ତ୍ତ ହେଲେ

ମ୍ରୁତ୍ୟୁ ନାମ୍ନୀ ବିଶ୍ବସ୍ତ ବନ୍ଧୁ ର