ବିଶ୍ୱାସେ ବିଷନରକେ ବାସ

        

ବିଶ୍ଵାସ ଡୋରୀରେ ଏ ଜଗତ ବନ୍ଧା

ଜୀବନ ରଥ ଯେ ଚାଲି ତ ଥାଏ

ବିଶ୍ୱାସେ ମିଳଇ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ

ବିଶ୍ୱାସ ଅମୃତ ଢ଼ାଳୁ ଯେ ଥାଏ |

ବିଶ୍ଵାସ ଘାତକ ଅବିଶ୍ୱାସୀ ନର

ସ୍ଵାର୍ଥ ପାଇଁ ଯେବେ ବିଷ ଭରଇ

ସେଇ ବିଷ ଜ୍ଵାଳା ଅନ୍ୟକୁ ଜାଳଇ

ନିଜେ ବି ଆତ୍ମିକ ଖୁସୀ ନପାଇ ।

ବିଶ୍ଵାସ ରେ ମିଳେ ହରି ଅନୁଭବ

ଅବିଶ୍ୱାସେ ପରା କାଠ ଗଣ୍ଡିଟେ

ସରଳ ବିଶ୍ୱାସେ ଯେ ବିଷ ଢ଼ାଳଇ

ତାକୁ ପରା ଅହି ନରକ ମିଳେ ।

ସ୍ୱାର୍ଥ ସାଧନର ଲାଳସା ରେ ନିର

ବିଶ୍ଵାସରେ ବିଷ ଭରୁ ଯେ ଥାଏ

ଶାନ୍ତି ଟିକେ ପାଇଁ ବିକଳ ହୁଅଇ

ଶାନ୍ତି ନମିଳଇ କେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ।

ମୁଢ଼ ମତି ନର ଛଳନାରେ ଯେବେ

ସରଳ ପ୍ରାଣରେ ଗରଳ ଢ଼ାଳେ

ସରଳ ଲୋକଟି କ୍ଷତାକ୍ତ ହୁଅଇ

ହେଲେ ଅବିଶ୍ୱାସୀ ସୁଖ କି ପାଏ ?

ମିଷ୍ଟ ଭାଷାରେ ଯେ ସମ୍ଭାଷଣ କରି

ସରଳ ପ୍ରାଣକୁ ନିଜର କରେ

ତଣ୍ଟି କାଟି ପୁଣି ନିଃସ୍ବ କରିଦେଇ

ବିଶ୍ୱାସରେ ବିଷ ଭରି ଯେ ଦିଏ |

ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ପରିବାରେ ଆଜି

ବିଶ୍ୱାସରେ ମିଳେ ଧୋକାର ବିଷ

ସମ୍ପର୍କ ଛିଣ୍ଡଇ ପରିବାର ଭାଙ୍ଗେ

ହୋଇଯାଏ ସବୁ ସମ୍ପର୍କ ଶେଷ ।

ବିଶ୍ୱାସରେ ବିଷ ନୁହେଁ ଛୋଟ ଦୋଷ

ସେ ବିଷ ରେ ଯଦି କାହାକୁ ଜାଳ

ଏମିତି ଦିନଟେ ନିଶ୍ଚୟ ଆସିବ

ଶ୍ରଦ୍ଧା ଟିକେ ପାଇଁ ହେବ ବିକଳ ।

ବିଶ୍ୱାସ ରେ ବିଷ କରେ ବନ୍ଧୁ ଦ୍ରୋହୀ

କରି ଦିଏ ପୁଣି ସେ ଘର ଛଡ଼ା

ନିବିଡତା ମଧ୍ୟେ ଆବିଳତା ଆସେ

ହୋଇଯାଏ ଏଇ ମନ ଯେ ପୋଡ଼ା ।

ସହଜ ବିଶ୍ୱାସ ହରଣ ହୁଅଇ

ସନ୍ଦେହର ଜାଲ ଘେରେ ମନରେ

ଅବିଶ୍ୱାସୀ ନର ବିଷ ଢ଼ାଳି ଦେଲେ

ପଡ଼ିଥାଇ ପରା ସେ ନରକରେ |

ବିଶ୍ୱାସୀ ମଣିଷ ଦୁନିଆ ନିଜର

ଅବିଶ୍ୱାସୀ ହୋଇଥାଏ ଯେ ପର

ବିଶ୍ୱାସରେ ବିଷ ଦେଲେ ଜୀବନରେ

ଏକା ହୋଇ କରେ ଘର ସଂସାର |

ଆର ଜନମର କଥା କେ ଜାଣିଛି

ଏ ଜନମେ ମିଳେ କର୍ମର ଫଳ

ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ ତା ପାଖେ ନଥାନ୍ତି

ଏକାରେ କାଟଇ ଜୀବନ କାଳ ।

ବିଷ ଦେଇଥିବା ଅବିଶ୍ୱାସୀ ଲୋକେ

ବିଶ୍ୱାସ କେମିତି କିଏ କରିବ

ଉପରେ ଯଦିବା ଦି'ପଦ କହିବ

ତା କଥାକୁ ଯେ ପରତେ ନଯିବ ।

ସମସ୍ତେ ଦୁରେଇ ରହିଯିବେ ପୁଣି

ଆପଣା ଜନ ତ କେହି ନ ଥିବେ

ବିପଦ ବେଳରେ ଆହା କରିବାକୁ

ସାହା ଓ ଭରସା କେମିତି ହେବେ |

ଏ ଯନ୍ତ୍ରଣା ପରା ନରକ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ବିଷ ଦେବାର ଅଟେ ପରାଭବ

ଆର ଜନମରେ କେଉଁ ନର୍କେ ବାସ

ଜାଣନ୍ତି ପରା ସେ କଳା ମାଧବ ।