ବିରହ

କେତେ ବିରହ ବେଦନା 

ରାଧା କୃଷ୍ଣ ମଧ୍ୟେ ଅମାପ ନିଶ୍ଚେ ତାହା

ସେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭାବି ସହି କି ହୁଏ

ପ୍ରେମରେ ଅଙ୍ଗେ ନିଭା କଥା ଯାହା ।

କାହିଁ ମିଳେ ଏତେ ଘଡି ପରୀକ୍ଷାର 

କୋହ ଲେଖା ହୃଦ ସାଥେ

ପ୍ରେମରେ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ଅବା କି ଶୂନ୍ୟତା

ବିଧାତା ର ବିଧି ଲେଖା କି ହାତେ

ସବୁ ତ୍ୟାଗିବାର ସମୟ ଆଗତ

ସ୍ମୃତି ସାଥେ ସାଥେ ଦୁଃଖ ଅପ୍ରମିତ

ଭାବନାରେ ଆଜି କାହିଁ ଏ ବେଦନା

ଧରା ବକ୍ଷେ ଅଭିନୟରେ ସାନ୍ତ୍ଵନା ।

ଧିରେ ଧିରେ ପଡେ କିବା ଯବନିକା

ସମୟ ଗରଭେ ସାଇତା ଲିପିକା

ପ୍ରାପ୍ତି ଅପ୍ରାପ୍ତି ଯେ ନୁହେଁ ସ୍ୱ ଇଛାରେ

ପ୍ରେମ ଭୋଗ ଏକା ପ୍ରେମ ବିରହରେ ।

ନାହିଁ ପଟାନ୍ତର ସେହି ଜୀବନରେ

କ୍ଷଣ କ୍ଷଣ ମୋହ କିବା ସେ କୋହରେ

ଯାହା ନାହିଁ ଭାଗ୍ୟେ ନୁହେଁ ଭୋଗିବାର

ଦୋଷୀ କେ ନିର୍ଦ୍ଧୋଷୀ ନୁହେଁ ଭାବିବାର।