ବିରହ ବିଳାପ

ସ୍ୟାହି ସରିବା ପୂର୍ବରୁ

ତୁମେ ଚାଲିଯିବାର ଅବଶୋଷ ଥିଲା

କିନ୍ତୁ ହୃଦୟର ଭାଷା ବୋଧେ

ଖାଲି କଲମ ବୁଝି ପାରିଲା !

ଲୁଣ୍ଠିତ ହୃଦୟ ଧରାଶାୟୀ ହେବା ପୂର୍ବରୁ,

ମୂହୁର୍ତ୍ତେ ହିଁ ତ ଶବ୍ଦ ଜାଲରେ ଛନ୍ଦି ହୋଇଗଲା ।

ନୀରବତା ରାଜୁତି କରେ

ଅନ୍ତର୍ମନକୁ ବିହ୍ୱଳିତ କରି,

ଯେବେ କେହି ଆପଣାର

ଛାଡ଼ିଯାଏ ଏକାକରି।

ହଁ, ଭିଡ଼ ଭିତରେ ଏକା ହେବା,

ସହଜ ତ ନୁହେଁ, ନିଶ୍ଚୟ !

କିନ୍ତୁ କିଏ ଜାଣିବ?

ମନ ଭିତରେ ସେ ଝଡ଼ର ଗଭୀରତା,

ଏଠି ପରା ବ୍ୟସ୍ତ ରହିବା ବି ଗୋଟେ କଳା।