ବିପତ୍ତି

ମଣିଷ ସତରେ କେଡେ ଅସହାୟ ଭାବିଲେ ଲାଗଇ ଦୁଃଖ,

କେବେ ମାଡିଆସେ କୃତ୍ରିମ ବିପତ୍ତି କେବେ ପୁଣି ପ୍ରାକୃତିକ |

ସୁଅମୁହଁରେ ରେ ପତର ଭଳିଆ କେଉଁଆଡେଯାଏ ଭାସି,

ଡାହାଳ କୁକୁର ଝୁଣିଦେଲା ପରି ମାଡି ଆସଇ ବିପତ୍ତି |

କେବେ ଝଡି,ବଢ଼ି,ବନ୍ୟା,କରୋନା ଆସଇ ଧରଣୀପରେ,

ମଣିଷ ସତେକି ତୁଠପଥର ସେ ସହିଯିବ ଅବହେଳେ |

କରୋନା କରଇ ଗୃହବନ୍ଦୀ ତାକୁ ବତ୍ୟାକରେ ବାସହୀନ,

ବନ୍ୟାଆସିଲେ ହୋଇପଡେ ତାର ଦୁର୍ବିସହ ଜୀବନ |

ତଥାପି ମଣିଷ ବଞ୍ଚିରହିଛି ବଞ୍ଚିବି ରହିଥିବ,

ହାରିନାହିଁ ସିଏ ଜୀବନରେ କେବେ ଜିତୁଥିବ ଜିତୁଥିବ |