Library
Profile
ବିନ୍ଦୁଏ ସିନ୍ଦୁର ..............
ବିନ୍ଦୁଏ ସିନ୍ଦୁର ..............
ପଥର ଦେହରେ ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୁର
ପଥର ଦେହରେ ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୁର
ଦେବତାର ଋପ ଦେଇ
କର କେତେ ପୂଜା ସମ୍ଭାର
ହେଲେ
ମଥାରେ ମୁଣ୍ଡେଇ ତୁମରି ସିନ୍ଦୁର
ଜୀବନକୁ ମୋର ଜଳାଜଂଳି ଦେଇ
ମୁଁ କରିଛି ନିଜକୁ ପଥର
କରିଛି ନିଜକୁ ପଥର
ଠାକୁରାଣୀ କହି ସେହି ପଥରକୁ
ଠାକୁରାଣୀ କହି ସେହି ପଥରକୁ
ଧୂପ ଦୀପ ଯେତେ ନୈବେଦ୍ୟ ଦେଇକି
ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ସଂକ୍ରାନ୍ତି ପାଳିଛି
ମନାସୀ ତୁମର ସବୁ ଭଲମନ୍ଦ
ଗରଳ ମୁଁ ନିଜେ ପିଇଛି
ସେହି ପଥରକୁ କହିଛି
କିନ୍ତୁ ତୁମେ ସତେ ବୁଝିଲନି ମତେ
କିନ୍ତୁ ତୁମେ ସତେ ବୁଝିଲନି ମତେ
ଡେରିରେ ଘରକୁ ଫେରୁଛ
ପଚାରିଲେ ପଦେ କାରଣ ନକହି
ଅସଭ୍ୟ ଭାଷାରେ ଗାଳିଦେଇ ମୋତେ
ନିଇତି ପୁଂଜାଇ ମାରୁଛ
ସାତଜନମକୁ ହାତ ଧରିଥିଲି
ସାତଜନମକୁ ହାତ ଧରିଥିଲି
ସଂସାରକୁ ତୁମ ବାହି ନେଉଥିଲି
ଭୋକିଲା ପେଟରେ ଚିରା ଲୁଗାରେ ମୁଁ
ଆଉ ତ ପାରୁନି ସହି
ଯା ପାଖେ ଯାଉଛ
ମଦିରା ନାମରେ ବିଷକୁ ପିଉଛ
ତୁମ ସିନ୍ଦୁରରୁ ମୁକ୍ତ କରି ମତେ
ସେହି ସିନ୍ଦୁରକୁ
ତାକୁ ଦେଇଦିଅ ଯାଇ
କୁଣ୍ଠା ମୋର ଟିକେ ନାହିଁ
ଅମାନିଆଁ ହେବିନାହିଁ
ମନ ଫରୁଆରେ ସାଇତି ରଖିଛି
ମନ ଫରୁଆରେ ସାଇତି ରଖିଛି
ତୁମେ ଦେଇଥିବା ମୋତେ
ତୁମର ପ୍ରଥମ ସିନ୍ଦୁର
ମଲାପରେ ମୋର ଶବାଧାର ବାଟେ
ଅହିଅ ଡେଂଗୁରା ନିଶ୍ଚେ ହେଉଥିବ
କର୍ଣ୍ଣ ଗୋଚର
ଶୁଣୁଥିବ ତୁମେ ଶୁଭିଯିବ ତାକୁ
ଶୁଣୁଥିବ ତୁମେ ଶୁଭିଯିବ ତାକୁ
ଯିଏ ବସେଇଛି ଭାଗ ସିନ୍ଦୁରରେ ମୋର
ତା ସହିତ ପୁଣି ଶୁଣିବ ତୁମର
ସେହି ସିନ୍ଦୁର ମଖା ପଥର
ହେଲେ ମୋ ଜୀବନ ନଥିବ
ମୋ ମନ ମଥାନରେ
ଦିକଦିକ ଜଳୁଥିବ ସିଏ
ତୁମେ ଦେଇଥିବା
ସେହି ସସ୍ନେହ ସିନ୍ଦର
ସେହି ସସ୍ନେହ ସିନ୍ଦର
