ବିଜନତା

 

ଶୀତଳ ମନକୁ ସଂସାର ଖେଳ

ବାଜି ନାହିଁ କେବେ ଏକାକୀ ତାଳ ।

ବୟସ ବଢିଲେ ଶରୀର କମେ

ଜାଣିଥିଲି କିନ୍ତୁ ନଥିଲା ଦମେ ।

ସକାଳୁ ସଅଳ ଉଠି ଶର୍ଯ୍ୟାରୁ

ବାର ଉପବାସ କରେ ଭୋରୁ ।

ବିଜନତା ହେଲି ନଥିଲା ସାଥି

ଦେହ ଖରାପରେ ଖାଉଛି ପଥି ।

ସବୁ କିଛି ଥିଲା ବଳ ସହିତ

ଦେଖିଲି ବୟସ ଗଲା ଛାଡ଼ିତ ।

କୁଆଡେ ଯାଏ ମୁଁ ଆସେ ତତ୍କ୍ଷଣ

କେବେ ହେଲେ ନାହିଁ କାହା ଶରଣ ।

ସଂସାର ସାଗରେ ବୁଡ଼ିଲି ଯାଇ

ଦେଖିଲି ବହୁତ ପାଇଲି ନାହିଁ ।

ସବୁ ଥିଲେ ପାଶେ ବସାଇ ଥିଲି

ଏବେ ମୁହିଁ କା'ର ହୋଇ ବସିଲି ।

ନିସଙ୍ଗତା ମୁହିଁ ହୋଇଛି ଜାଣ

ବିଜନତା ମୋର ବୟସ ଗୁଣ ।

ଆଶାରେ ପହଁରି କୂଳକୁ ଯାଇ

ବିଜନତା ମୁଁହି ଦୂର କରଇ ।

ଏହି ବିଜନତା ସମୟ ପାଇଁ

ସବୁକୁ ବୁଝାଏ ଦୃଢ଼ତା ନେଇ ।