ମରୁଭୂମି

ତୁମେ ଥିଲ ଶକ୍ତି କେତେ କଣ ଭକ୍ତି

ଚାରିପାର୍ଶ୍ଵ ବୃକ୍ଷ ସାଜିଲ ଯେ ଅତି/

ଫୁଟିଥିଲି ଫୁଲ ତୁମ ଶରଧାରେ

ତୁମ ପାଇଁ ମୁଁହି ବଞ୍ଚିଲି ଆଶାରେ

ତୁମ ପରି କିଏ ନଥିଲା ସେଠାରେ

ଡକାଇଲ କହି ଦେଖାଇ ବନରେ/

ତୁମେ ହେଲ ମାଟି ଆର୍ଦ୍ର ପରିବେଶେ

ଫୁଲ ଗଛ କେତେ ଯତ୍ନର ପ୍ରକାଶେ/

କେତେ ବେଳେ ହୁଅ ଆଦର୍ଶ ଶିଖର

ପୁଣି କାହିଁ ହେଲ ବୁଦ୍ଧିର ପ୍ରଖର/

ବୁଦ୍ଧି ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ବିଷୟ ଗୁଡ଼ିକୁ

ଉପଲବ୍ଧ କରି ଟାଣିଲ ମରୁକୁ/

ମରୁଭୂମି ହେଲା ମରଣର ବେଳ

ଫୁଲ ଫୁଟିଲିନି ଡାକି କଲ କାଳ/

ଧିରେ ଶୁଖିଗଲା ପତ୍ର ଡାଳ ମୋର

ତୁମ ହସ ଖୁସି ଆନନ୍ଦର ବେଳ/

ମରୁଭୂମି ସାଜି ଅତ୍ୟାଚାର କଲ

କି ଦୋଷ କରିଲି କହିଲନି ଭଲ/

ଭଲ ଲାଗେ ବୋଲି ଫୁଲ ସାଜିଥିଲି

ଏବେ ମୁହିଁ କଣ୍ଟା ହେବି ଭାବି ନେଲି/

ମରୁଭୂମି ଦେହେ କଣ୍ଟକ ସଦୃଶ

ମରୁଭୂମି କଣ୍ଟା ହୋଇବି ଅବଶ୍ୟ/

ମରୁଭୂମି ଜାଲେ ପଡ଼ିବ ନିଃଶ୍ୱାସ

ମତି ହଜିଯିବ ମାଡ଼ିବ ବୟସ/

ମରୁଭୂମି ଫୁଲ ଖୋଜିବ ନିଃଶ୍ୱାସେ

ମରୁଭୂମି ଯାତ୍ରା କରିବ ପ୍ରକାଶେ/

ମରୁଭୂମି ହେଲା ମରଣର ପଥ

ତୁମ ବେଳ କାଳ ପୂରିବ ଯେ ଏଥ/

ଯିଏ ଯାହା କରେ ତା ପାଇଁ ବିଧାତା

ଦାଉ ସୁଝାଇବ ରହିକି ଅନ୍ୟଥା/