ବୀର ଯବାନ

ସୀମାରେ ସୈନିକ ଦେଶର ବୀର ସେ

                                 ପ୍ରାଣ କରେ ରକ୍ଷା ସବୁରିଙ୍କର

ଜଣେ ବୀର ପୁତ୍ର ହୋଇ କରି ମଧ୍ୟ

                              ହଜାରେ ପୁତ୍ରଙ୍କ ସେ ବରାବର l

ଯୋଦ୍ଧା ପରି ରଣ ହୁଙ୍କାର କରି ସେ

                                  ଶତ୍ରୁ ର ଆଖିରୁ ଉଡାଏ ନିଦ

ସୀମା ସରହଦ କିଛି ନ ମାନେ ସେ 

                               ଡେଇଁ ଯାଏ ସାତ ଦରିଆ ହ୍ରଦ l

ଶତ୍ରୁ ର ଆଖିରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ଗେଂଜି ସେ

                                   ନଷ୍ଟ କରିଦିଏ କମାଣ ତାଙ୍କ

ଶତ୍ରୁ ର ଭୂମିରେ ଉଡାଇ, ବଜାଇ

                             ତ୍ରିରଙ୍ଗା ର ସାଥେ ବିଗୁଲ ଛୁଙ୍କ l

ନିଜ କଥା କେବେ ମନରେ ଭବେନା

                             ଦେଶ ମାତୃକା କୁ ପାଏ ସେ ଭଲ

ନିଜ ପରିବାର କଥା ସେ ନ ଭାବେ

                               କିଏ ହେବ ପରା ତାହାରି ତୁଲ l

ଝାଞ୍ଜି ଖରା ବେଳେ ସୀମାରେ ଛିଡା ସେ

                                   ଧରିଣ ହାତରେ ବନ୍ଧୁକ ଟିଏ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦେବତା ବି ମୁଣ୍ଡ ନଇଁ ଦେବେ

                            ତା ବୀରତ୍ୱ ଆଗେ ଆପଣା ଛାଏଁ l

ଶୀତ ରେ ଛିଡା ସେ ବରଫ ଗଦାରେ

                                    ଗରମ କରିଣ ରକତ ତାର

ଥଣ୍ଡାରେ ଥରିବ କିନ୍ତୁ ସ୍ଥାନ ନ ଛାଡିବ

                                 ଦେଶ ର ସୁରକ୍ଷା ରଖି ମନର l

କେତେବେଳେ କେଉଁ ମୁହୁର୍ତରେ ତାର

                                   ପ୍ରାଣ ଚାଲିଯିବ ଜାଣିଛି ସିଏ

ମରିବାକୁ ତାର ଡର ଜମା ନାହିଁ

                                ଭାରତ ମାଆ ର ସନ୍ତାନ ସିଏ l

ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ସୀମାରେ ରହେ ସେ

                                   ଭୁଲି ଯାଇକରି ଆଖିରୁ ନିଦ

ତା ଆଖିରେ ନିଦ ନାହିଁ ବୋଲି ସିନା

                           ଘରେ ଶୋଉ ଆମେ ଶାନ୍ତିର ନିଦ l

ନୋହୁଁ ଆମେ ତାର ନୁହେଁ ସେ ଆମର

                               ରକ୍ତ ସମ୍ପର୍କ ବି ନାହିଁ ତା ସାଥେ

ଭାବେନାହିଁ ପର ଧର୍ମ ଭାବେ ତାର

                              ଅବିରତ ଚାଲେ ଅଗମ୍ୟ ପଥେ l

ପ୍ରେମ ବୋଲି ବୁଝେ କେବଳ ଏତିକି

                               ଦେଶ ମାତୃକାର ରକ୍ଷାଟି ଜାଣ

ପ୍ରେମିକା ହେଉ କି ହେଉ ସିଏ ପତ୍ନୀ

                         ସଭିଙ୍କୁ ଭୁଲେ ସେ ତା ଆଗେ ପୁଣ l

ତାର ମୃତ୍ୟୁ ହେଲେ ସହିଦ ଯବାନ

                             କହି ଆମେ ଢ଼ାଳୁ ଦିଟୋପା ଲୁହ

ଦେଶର ଜନତା ଦେଶର ଯେ ନେତା

                        ଫେରେଇ ଦେବ କି ତା ମା ର ପୁଅl

ଆହା ଚୁ ଚୁ କହି ସମ୍ବେଦନା ଯତାଇ

                        ଯେତେ ଦେଲେ ତାକୁ ବୀର ସମ୍ମାନ

ସେ ସମ୍ମାନ କି ହେବ ସେ ମାଆ ର କୁହ

                              ଯାର ଆଶାବାଡି ଥିଲା ତା ଧନl

ତା ବିଧବା ପତ୍ନୀ ଘର କୋଣେ ବସି

                             କାନ୍ଦେ ଲୁଚି ଲୁଚି ଛୁପାଇ ଲୁହ

କାଳେ ଶିଶୁ ପୁତ୍ର ଦେଖି ପୁଛିଦେବ

                                  କି ପାଇଁକି ମା କାନ୍ଦୁଛୁ କହ l

ହୃଦୟରୁ ଆଜି ମୁହିଁ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି

                          ଆହେ ଯବାନ ମୋ ଦେଶ ମାଟିର

ତୁମ ଦେଶଭକ୍ତି ତ୍ୟାଗ ଶକ୍ତି ଦେଖି

                                ନଇଁଯାଏ ମଥା ସବୁରିଙ୍କର l