ବୀର ସଇନିକ

ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି ମାଟି ମାଆ ଆଜି

ଝରାଇ ଆଖିରୁ ଲୁହ, 

ମାଆର ଇଜ୍ଜତ ରଖିବାକୁ ଯାଇ 

ଛୁଟାଇ ରକତ ସୁଅ;

ଚିର ନିଦ୍ରାରେ ପୁଅ

ଶୋଇଯାଇଅଛି କହିଯାଇଅଛି

ମାଆ ଅଭାଗିନୀ ନୁହଁ ।।

ବୀର ସଇନିକ ସାହସ ଦେଖିଛି

ଆମ ଗାଲୱାନ ଘାଟି,

ବୀର ଦେଇପାରେ ଜୀବନ ନିଜର

ହେଲେ ଛାଡେନାହିଁ ମାଟି ;

ସୀମା ସରହଦ ଡେଇଁ,

ଦଉଡି ଆସିଲେ ହୋଇବ ଲଢେଇ

ବଇରୀର ତ୍ରାହି ନାହିଁ।।

ଆମେ ଚାହୁଁ ଶାନ୍ତି ତାହା ଅର୍ଥ ନୁହଁ

ଆମେ ଯେ ଡରୁଆ ଜାତି,

ଦେଖି ନାହଁ ଯଦି ଦେଖାଇ ଦେବୁ ରେ 

ଛପନ ଇଞ୍ଚିଆ ଛାତି;

ଇତିହାସ ଅଛି ସାକ୍ଷୀ,

କେତେ ଯେ ବିଦେଶୀ ଯାଇଛନ୍ତି ଫେରି

ନିଜ ଲାଙ୍ଗୁଡକୁ ଜାକି।।

ବୀର ମରେ ହେଲେ ଛାଡି ଚାଲିଯାଏ

କେତେ ଯେ ଅମର ଗାଥା,

ସହିଦ ସ୍ତମ୍ଭକୁ ଦେଖିଦେଲେ ଆହା

ଆପେ ନଇଁଯାଏ ମଥା;

ଧନ୍ୟ ସଇନିକ ତୁମେ,

ତୁମ ବଳିଦାନ ତ୍ୟାଗ ପାଇଁ ପରା

ସୁରକ୍ଷିତ ମଣୁ ଆମେ।।