ବିଚଳିତ ହୁଏ ମନ

  

ତୁମ ବଇଁଶୀର ସାତସୁରେ ମୋର

ବିଚଳିତ ହୁଏ ମନ ,

ଜାଣିଶୁଣି ତୁମେ ନିଇତି ବଜାଅ

କାହିଁକି ହେ ଶ୍ୟାମଘନ !!

ମଧୁର ,ବିରହ,ବିଷାଦ,ମିଳନ 

ସବୁ ସୁର ଭାଙ୍ଗେ ଧ୍ୟାନ ।

ସବୁକିଛି ମୋତେ ଲାଗେ କୃଷ୍ଣମୟ 

ନ ରହେ ବିଷୟ ଜ୍ଞାନ ।

କାମଧାମ ସବୁ ଅଧାରେ ଛାଡ଼ିକି

ହୋଇଯାଏ ଆନମନା ,

ତୁମରି ପାଶକୁ ଧାଇଁ ଆସିବାକୁ

ଖୋଜଇ କେତେ ବାହାନା ।

ଗୋପପୁରେ ଯେତେ ରଟେ ଅପବାଦ

ଶୁଣେ ନ ଶୁଣିଲା ପରି ,

ତୁମଲାଗି ସାରା କଳଙ୍କକୁ ପରା

ନେଇଛି ତିଳକ କରି ।

ଜାଣେନା ମୁଁ କେଉଁ ଯୋଗ-ଲଗନରେ

ତୁମସହ ହେଲା ଭାବ ,

ଅଚାନକ କେବେ ବିଚ୍ଛେଦ ଘଟିଲେ

ନିଶ୍ଚୟ ଏ ଜୀଵ ଯିବ ।।