ବିଚ୍ଛେଦ (୧୯)ବେସୁରା

ବେସୁରା ମନେହୁଏ ଏବେ ହୃଦୟର ସ୍ବର

ନା ଅଛି ଛନ୍ଦ, ନା ତାର ଲୟ

ବହୁ ଦୂରେ ଜ୍ଞାତି କୁଟୁମ୍ବ ସାଙ୍ଗ ସହୋଦର

ପାଶେ ଅଛି କ୍ଷଣେ କ୍ଷଣେ ଖାଲି ମୃତ୍ୟୁ ର ଭୟ ,

ନିରୀହ ଫୁଲର ହସ ଆଉ ଶୁଭେନା

କେଉଁ ଦିଗରେ ବି ମନ ଲାଗେନା

ଫେବୃଆରୀ ର ଶୀତ ପରି

ଧିରେ ଧିରେ ଜୀବନ ସତେକି ଯାଉଛି ସରି ,

ପୁଣି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଅସ୍ତ ହେବାର ବେଳ ହେବ

ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟାଇବା ପାଇଁ କେ ଜଳ ଦେବ !

ମୋ ଛାତିରେ ତ କଂପନ ଥିବ

ସଂଜ ଗଡ଼ିଗଲେ ଅନ୍ଧାର ର ହିଁ ରାଜୁତି ହେବ ,

ସତରେ ସବୁ ମିଛ ଏ ଦୁନିଆରେ

ଆଲୋକ ପଡେନା କେବେ ନିବୁଜ ଘରେ,

ସୁନ୍ଦର ଅମରାବତୀ ସୁନାର ସଂସାର

ଏ କଥା ସବୁ ପଢିବାକୁ ଭଲଲାଗେ କାବ୍ୟକବିତାରେ 

ତଥାପି ଓଠ ଦୁଇ ଧାରେ ହସ ନେଇ

ଜୀଇଁ ବାକୁ ହୁଏ ସମୟକୁ ଚାହିଁ

ଇଛା ଅନିଚ୍ଛା ସ୍ବତ୍ତେ ସୀମାବଦ୍ଧ ଇଲାକାରେ

ନିଃଶ୍ବାସ କୁ ଶେଷ ଯାଏ ବୁଝିବା ପାଇଁ ....... !