ବିଭୀଷିକା

ଅତୀତ ଅନୁଭୂତି

ଭାବୁଥିଲି ବସି

ଖୋଜୁଥିଲି ସାହାରା ଟିକେ

ଭୁଲିବାକୁ ଜୀବନ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସତେ

ଦେଲାନି ଏ କ୍ରୁର ଦୁନିଆ

ସହଯୋଗ ର ହାତ

କଲା ଓଲଟି ଦାଣ୍ଡ ରେ ହାଟ

ବଢ଼ାଇ କାଳ ର କରାଳ ଛାୟା

ହେଲା ଅବଶେଷ

ଆଶା ଭରଷା ର

ନାହିଁ ଆଉ ଉଚ୍ଚ ଅଭିଳାଷ

ଆଶ୍ରା କରି ସହଯୋଗ କାହାର

ଭୁଲିଛି କଣ୍ଟା ର ପଥ

କରୁଛି ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ

ଚାଲିବାକୁ ଏବେ ଖଣ୍ଡା ର ଧାରେ

ଆଉ ସହିବାକୁ କିଛି ଜୀବନ ରେ

ଏ ଆଳସ୍ୟ ର ଭୃତ୍ୟ

ଶୁଣ ଆଜି ସମାଜ ସତ୍ୟ

କଲେ ନିର୍ଭର କାହାକୁ

ଆୟୁଷ ଥାଇ ମରିବୁ

ଅଛି ଯେବେ ଯାଏ ଶକ୍ତି

ଚଢ଼ିବାକୁ ଧର୍ଯ୍ୟ ର ସୋପାନ

ଚାଲୁଥା ତୁ ହୋଇ ବିବେକ ସାଥି

ହୋଇ କାଷ୍ଠ ପଥର ସମ