ଭୁଲ୍ କର କ୍ଷମା

ମୋ ପ୍ରେମର ଆପଣାର ତୁମେ ବନ୍ଧୁ ମୋର 

ଭୁଲିନି କେବେ ଗୋଟିଏ ମୁହୂର୍ତ୍ତକ ପାଇଁ, 

ଯେଉଁ ସୁଖ ହୃଦୟରେ ବୁଣିଛି ପ୍ରେୟସୀ

ଭାବେ, ସେ ସକଳ ସୁଖ ତୁମକୁ ସମର୍ପିବି ମୁହିଁ ।

ବର୍ଷେ ନୁହେଁ, ଅନନ୍ତ ଯୁଗରୁ ତୁମେ ପରିଚିତ 

ତୁମକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ, ଆଜି ଖୋଜେ ମୁଁ ବାହାନା, 

କଥା ଯେବେ ହେଉଥିଲ ପ୍ରୀତି ପୁଲକରେ 

ହୃଦୟରେ ଭରୁଥିଲ ଅପୂର୍ବ ଭାବନା ।

କେମିତି ମୁଁ ଭୁଲିଯିବି କୁହ ତମେ ଥରେ ? 

ଯାହା ପାଇଁ ନିରନ୍ତର ଝୁରେ ମୋ ଅନ୍ତର, 

କୋଟିଏ ଭୁଲ୍ କୁ କ୍ଷମା କରୁଥିଲ କ୍ଷଣେ 

କେଉଁ ଭୁଲ୍ ପାଇଁ ଆଜି ପ୍ରେମରେ ଟାଣ ଗାର ।

ଅସହ୍ଯ ବେଦନା ଆଜି ପାଏ ତୁମ ବିରହରେ 

କାହିଁକି ଏମିତି କର କୁହ ପଦେ ମାତ୍ର, 

ଉତ୍ତର ପାଇଲେ ପ୍ରାଣ ଲଭିବ ଶୀତଳ 

ଜଗତରେ ଏକା ବଞ୍ଚିବାକୁ ଲୋଡା ତୁମ ସୂତ୍ର ।

ମୁଖ ପୁସ୍ତିକାରେ ମୋତେ କଲ ହତାଦର 

ତଥାପି ଭଲ ପାଏ ମୁଁ ତୁମକୁ ଅନନ୍ତ, 

ଭାବନା ସହ ଖେଳିଣ କି ସୁଖ ସାଉଁଣ୍ଟ ?

 ମୁଁ ଏଠି ଲୁହରେ ଭିଜେ ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ।

ଭୁଲ୍ ବୁଝି ଦେଲ ମୋତେ ଜୀବନ ବାଟରେ

ବିଚ୍ଛେଦ ଜ୍ବାଳାରେ ଡୁବାଇଲ ପର କରି, 

ବୁଝିଗଲି ଆଜି ତମ ଭାବନା କେମିତି 

ତେଣୁ ଅନ୍ତ କରୁଅଛି ସଂପର୍କର ଡୋରୀ ।

ଖୋଜିଲେବି ପାଇବନି ଜୀବନରେ କେବେ 

ଯୋଜନ ଯୋଜନ ଦୂର ଚାଲିଯିବି ଆଜି,

ଯେତେ ଡାକିଲେବି ଆଉ ଶୁଣିବିନି ଜମା 

ତୁମ ସ୍ବପ୍ନେ ମୋର ଛବି ଯାଇଥିବ ହଜି ।