ଭସା ବାଦଲ

ଭସା ବାଦଲକୁ କିଅବା ଭରଷା

ଏବେ ଅଛି ଏବେ ନାହିଁ

ତୁଛାଟାରେ ଖାଲି ଆପଣାର କରେ

ମାତ୍ର ଦୁଇଦିନ ପାଇଁ I

କେତେବେଳେ ଦିଏ ସୁଖ ଅନୁଭୁତି

କେବେ ଦିଶେନାହିଁ ଛାଇ

ଭରଷା ତାକୁ ମୁଁ କରିଥିଲି ଦିନେ

ସବୁ ସୁଖ ନେଲା ଧୋଇ I

ବର୍ଷା ସାଥେ ଦିନେ ଆସିଥିଲା ସିଏ

କରିଥିଲା ଆପଣାର

କାହିଁକି କେଜାଣି ଏକା କରିଦେଲା

ନୟନେ ଭରିଲା ନୀର ।

ପୁରୁଣା କ୍ଷତରେ ମଲମ ଲଗାଇ

ଶୁଖାଇବା କଥାକହି

ଛାତିରେ ଭରିଲା ଅସହ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ହୃଦେ ବେଦନାର ନଈ ।