ଭୋକ

ଅନେକ ତ ଜଳୁଥିବା

ପେଟର ନିଆଁରେ 

ମନ ଭରି ଦାନାରେ ,

ସଁ ସଁ କରି ଲିଭାନ୍ତି ନିଆଁକୁ 

ଓଡି ମାରି ପାଣି ହାତ ଥାପନ୍ତି 

ଏ ନାଭିର ମୂଳରେ ।୧।

ଯନ୍ତ୍ରଣାଟା ଭାରି ଚିହ୍ନା

ସେ ଭିତରେ ଭିତରେ 

ଏ ନାଭିର ପାଖରେ ,

କେଁ କେଁ ନିସ୍ତବ୍ଧତା ଭିତରେ ବି

ଝରାଏ ସେ ଲୁହ ଦୁଇ ଟୋପା

କି ! ବିକୃତ ଚିତ୍କାରରେ ।୨।

ଭବିଷ୍ୟତ ଭସ୍ମ ଯାର

ଗହଳି ଫୁଟପାଦରେ

ରେଳ ଷ୍ଟେସନ କଡ଼ରେ ,

ଧୂଳି ଧୂସରିତ ଟିକି ପାଦ

ବେପରୁଆ ହୋଇ ଚାଲିଥାଏ

ଦାନାର ସନ୍ଧାନରେ ।୩।

ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ଥିଲେ ସାର୍ଟ ନାହିଁ

ଗୋଟିଏ ସେ ଶରୀରରେ 

ବାସ୍ ... ମାତ୍ର ସେତିକିରେ ,

ନୁଖୁରା ସେ ମୁଣ୍ଡ କୁଣ୍ଡାଉ କୁଣ୍ଡାଉ

ପୋଛି ହୁଏ ମୁହଁର ଗ୍ଳାନିକୁ

ପରିତ୍ୟକ୍ତ ବସନରେ ।୪।

ବୋଧେ ବେବାପୁଡା ପିଲା 

ଆଉ ଗୋଟେ ମାର କୋଳରେ 

ଗଣ୍ଠିଲିଟେ ମାର ମୁଣ୍ଡରେ ,

ଏଠି ସେଠି କୋଣେ ବସିଯାନ୍ତି 

ଥକ୍କା ମାରି କାହାକୁ ଜଗନ୍ତି ଯେ !

ଭରି କ୍ଳାନ୍ତ ସେ ଚକ୍ଷୁରେ । ୫।

ହୁଏ ଯାଇ ନସର ପସର 

କେବେ ଚା ଦୋକାନରେ

ହୋଟେଲ ଆଗରେ ,

ଗୋଟେ ପାଉଁରୁଟି ଅବା ଶାମସା

ଲିଭାଇବ ପେଟ ନିଆଁ

ଚାହେଁ ନିର୍ଲିପ୍ତ ଆଖିରେ । ୬ ।

ତାର କି ସ୍ଵପ୍ନକୁ ପରବାୟ 

ହଜିଯାଏ ଗହଳିରେ 

ଅମଣିଷ ସଭ୍ୟତାରେ ,

ବଞ୍ଚିବାକୁ ସଂଘର୍ଷ ଯାର

ପଞ୍ଜରା ଲୁଚାଇବାକୁ

ପ୍ରତି ଆଠ ଘଣ୍ଟାରେ । ୭।

ଗରାଖଙ୍କ ଭିଡରୁ ଦୋକାନୀଟା

ଟିକେ ଫୁରସତରେ 

ଯଦି ଅବା ଚାହେଁ ଥରେ ,

ଗୋଟେ କୁକୁରକୁ ଫୋପାଡେ

ଆଉ ଗୋଟେ ପିଲାଟିକୁ

ସେ ବଢାଏ ହାତରେ । ୮ ।