ଭୋକ

ଥନରୁ ନିଗୁଡୁ ନଥିଲା କ୍ଷୀର

ତଥାପି

ଦାନ୍ତ ରଗଡ଼ିିରଗଡ଼ି ,

ଶୋଷି ଚାଲୁଥିିିଲା କୁନି ଛୁୁଆଟେ

ମାଆ ଟି ସକାଳୁ ବୋହୁଛି ମାଟି

ନିଘାନାହିିଁଁ,

ଦେହ ମୁୁଣ୍ଡ ,ଛାତିକୁ ଦେଖି ବାକୁ

ଏଠି ସମୟ ନଥାଏ ମରିିିବାକୁ

ପେଟରେ ତାର ପେଟେ ଭୋକ।

ଠିକାଦାର ଆଖି ରେ ବି ଦେଖୁଥିଲା

ଅସମ୍ଭବ ଭୋକ କୁ।

ମାଆ ଆଖିରେ ତଥାପି ବିଶ୍ୱାସ

ଆଜି ମୂୂୂଲରେ,ଭଲଗଣ୍ଡେ 

ଖାଇବ, ଖୁୁଆଇବ ତା ଭୋକିଲା ଛୁଆକୁ।