ଭୋକ

ଭୋକର ଭୂଗୋଳ ପଢ଼ିପଢ଼ି ଆଜି 

    ଗରିବ ବିଚରା ମରେ 

ମୁଠେ ଭାତ ପାଇଁ ତା' ହୃଦୟ କାନ୍ଦେ 

   ଲୁହ ପିଇ ଓଠ ଧାରେ l

ଭୋକର ଜ୍ୱାଳାଟା ଅତୀବ ନିର୍ମମ 

  ଭାବିଲେ ଲାଗଇ ଭୟ 

ସେ ଭୋକର ଦାଉ ସହି ନ ପାରି କି'

   ଏ ମଣିଷ ଅସହାୟ l

ଭୋକ ତ ମାନେନି ଜାତି ଧର୍ମ ବର୍ଣ୍ଣ 

   ଜୀବନ ଯନ୍ତ୍ରଣା ବେଳ

ଦେଖେନି ସେ କେବେ ପିଲା କି' ବୟସ୍କ 

    ବଳୁଆ ଅବା ନିର୍ବଳ l

ଏ ଦୁନିଆ ଦାଣ୍ଡେ ସର୍ବେ ହାଇଁପାଇଁ 

   ନିଜ ପେଟ ଭୋକ ପାଇଁ 

ଥମିଯାଏ ପାଦ ସରେନାହିଁ ପଥ 

   ତଥାପି ହାରନ୍ତି ନାଇଁ l

ଭୋକର ରାକ୍ଷସ ପିଛା ଛାଡ଼େ ନାହିଁ 

   ପାଖେ ଥାଏ ନିରନ୍ତର 

ଦୀନ ହୀନ ଦୁଃଖି ଅଭାବି ଜନଙ୍କୁ 

   କରିଦିଏ ଛାରଖାର l

ହାତ ଯୋଡ଼ି ମୁହିଁ କରୁଛି ଗୁହାରି 

   ଶୁଣ ଆହେ ସରକାର 

ଦାନାପାଣି ଦେଇ ଭୋକର ଦାଉରୁ 

  ଭୋକିଲାକୁ ରକ୍ଷାକର l